Wizytówka Ppłk. Stefan Langner, dowódca 4 Bat. Sap

25-06-2015, 20:23
Aukcja w czasie sprawdzania była zakończona.

Aktualna cena: 31 zł

Użytkownik arsenal-krak

numer aukcji: 5463083619

Miejscowość Kraków

Koniec: 25-06-2015 20:15:00

Wizytówka o rozmiarach 111 x 68 mm. na odwrocie zapisana. Stan perfect ! Za wikipedia : Stefan Langner urodził się 30 czerwca 1895 roku w Sulęcinku, w powiecie średzkim. Po ukończeniu gimnazjum w Essen, rozpoczął studia politechniczne. W 1914 roku został powołany do wojska niemieckiego i po kilkumiesięcznej służbie w 24 pułku pionierów skierowany do Szkoły Oficerskiej Pionierów w Hanowerze Minden. Po jej ukończeniu, powrócił do 24 pułku pionierów, w którym był dowódcą plutonu a następnie kompanii. Z pułkiem tym wyjechał na front francuski, gdzie do 1918 roku brał udział w walkach pod: Ypres, Brugge i Verdun. Jesienią 1918 roku wrócił do kraju i już 1 listopada wstąpił do Wojska Polskiego, w którym otrzymał przydział do 1 Pułk Inżynieryjny z dniem 2 grudnia 1918r [1]. w Warszawie. W lutym 1919 roku został odkomenderowany z grupą saperów do pociągu pancernego „Mściciel” i skierowany na front wojny polsko-bolszewickiej na Wołyniu. W czasie walk o Kowel wsławił się rozbrojeniem ładunków zaminowanego mostu kolejowego na rzece Turii. Następnie wysadził most kolejowy na rzece Stochód, przez co uniemożliwił nieprzyjacielowi opanowanie go pociągami pancernymi. Następnie jako dowódca kompanii pionierów i referenta technicznego 9 Dywizji Piechoty dowodzonej przez gen. Sikorskiego, wyróżnił się w kierowaniu pracami fortyfikacyjnymi na przyczółku mostowym „Rzeczyca” w czerwcu 1920 roku. Do 1921 roku był zastępcą szefa Inżynierii i Saperów 2 Armii. W okresie od 1922 do 1924 dowodzi 23 batalionem saperów, a w 1925 dowodzi 17 batalionem saperów[2] w 7 pułku saperów. W 1926 roku został wyznaczony na zastępcę szefa Inżynierii i Saperów DOK VII w Poznaniu[3]. A w 1927r zostaje zastępcą dowódcy 9 pułku saperów[4]. W latach 1[zasłonięte]930-19 był dowódcą 4 batalion saperów[5] w Przemyślu. W 1934 przeszedł na stanowisko Dowódcy Saperów w Ministerstwie Spraw Wojskowych[6]. W 1936 roku wyznaczono go na dowódcę 3 Grupy Saperów, obejmującej 12 ośrodków sapersko-pionierskich, zorganizowanych przy dywizjach piechoty. W lipcu 1939 roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy saperów armii „Łódź”. Po wycofaniu się armii do obrony Warszawy, był dowódcą saperów armii Warszawa broniącej Warszawy - aż do kapitulacji. Po kampanii wrześniowej przebywał w obozie jenieckim w Murnau. Po uwolnieniu z niewoli 29 IV 1945 przebywał krótko na terenie Niemiec, po powrocie z niewoli zgłosił się do służby wojskowej i został przyjęty do LWP, ale w 1946 roku, ze względu na stan zdrowia, został przeniesiony do rezerwy. Pozostał w Warszawie, gdzie pracował w budownictwie przy odbudowie stolicy. W 1956 roku na Politechnice Warszawskiej ukończył wydział budownictwa i otrzymał dyplom inżyniera. Zmarł 21 lipca 1989 roku w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Wawrzyszewskim.