PKWN ppor Stefan Minc i Jan Wende 44 r

08-12-2014, 19:03
Aukcja w czasie sprawdzania była zakończona.

Aktualna cena: 99 zł

Użytkownik dragomir

numer aukcji: 4863629046

Miejscowość Warszawa

Koniec: 08-12-2014 18:38:26

Zaświadczenie legitymacja Sekretariat Prezydium PKWN 29 października 1944 ppor Stefan Minc późniejszy profesor , poseł , minister podpisane przez sekretarza PKWN Jana Wende oryginał Jan Karol Wende (ur. 12 stycznia 1910 w Warszawie, zm. 31 marca 1986 tamże) – polski pisarz, publicysta i krytyk literacki, działacz Stronnictwa Demokratycznego, poseł do Krajowej Rady Narodowej, a także na Sejm Ustawodawczy oraz I, II, III, IV i V kadencji PRL, poseł RP w Jugosławii (1945–1950). Spis treści [ukryj] 1 Życiorys 2 Niektóre książki 3 Przypisy 4 Bibliografia Życiorys[edytuj | edytuj kod] Ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim. W okresie międzywojennym należał m.in. do Organizacji Młodzieży Socjalistycznej "Życie". W 1932 i 1935 był więziony za działalność komunistyczną. Był dziennikarzem, pisarzem i publicystą, członkiem redakcji "Głosu Powszedniego"[1], publikował w piśmie "Czarno na Białem"[2] oraz w "Sygnałach". Był również autorem książek i powieści. W latach 1937–1939 należał do działaczy Klubu Demokratycznego oraz Stronnictwa Demokratycznego. W 1939 znalazł się we Lwowie, gdzie pracował jako nauczyciel oraz dziennikarz, następnie zaś do wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej przebywał w Kijowie, pracując w redakcji polskojęzycznego "Głosu Radzieckiego". Współorganizował Armię Andersa. W latach 1943–1944 działał w Związku Patriotów Polskich w ZSRR. W 1944 był sekretarzem generalnym Prezydium PKWN. Następnie sprawował mandat posła do Krajowej Rady Narodowej. W latach 1944–1945 był również podsekretarzem stanu w Ministerstwie Kultury i Sztuki, a od 1945 do 1950 posłem Polski w Jugosławii. W 1944 został delegowany przez PPR do pracy w Stronnictwie Demokratycznym[3]. Wraz z Wincentym Rzymowskim i Leonem Chwistkiem miał być członkiem tzw. grupy inicjatywnej SD, która dokonała odrodzenia Stronnictwa po II wojnie światowej, jednak pozostaje to kwestią sporną. Wiceprzewodniczący: w latach 1944–1945 Zarządu Głównego partii, w latach 1945–1946 Rady Naczelnej, w latach 1946–1961 Centralnego Komitetu. W latach 1961–1969 był sekretarzem generalnym CK SD, a w latach 1969–1971 członkiem Sekretariatu CK SD. Ponadto w Sejmie szefował klubowi poselskiemu SD. W latach 1947–1972 był posłem na Sejm (Ustawodawczy oraz PRL I, II, III, IV i V kadencji). W latach 1961–1971 pełnił funkcję wicemarszałka Sejmu. Ponadto od 1950 do 1956 przewodniczył Komitetowi Współpracy Kulturalnej z Zagranicą przy Radzie Ministrów. W 1957 został wiceprzewodniczącym Polskiej Grupy Unii Międzyparlamentarnej (od 1967 zasiadał w jej komitecie wykonawczym). W latach 1959–1971 był członkiem Prezydium i Sekretariatu Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. Odznaczony dwukrotnie Orderem Sztandaru Pracy I klasy i Złotym Krzyżem Zasługi, Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Orderem Budowniczych Polski Ludowej, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, a także Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945. Był założycielem Wieczystej Fundacji Literackiej im. Zofii i Jana Karola Wendów[4], a także wieloletnim członkiem Klubu Pisarzy SD. Zmarł 31 marca 1986. Został pochowany 3 kwietnia na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie w grobowcu rodzinnym[5]. W imieniu SD pożegnali go Marek Wieczorek, który wygłosił mowę, oraz przewodniczący partii Tadeusz Witold Młyńczak. Na pogrzebie obecni byli również członek Biura Politycznego KC PZPR Włodzimierz Mokrzyszczak oraz przewodniczący Narodowej Rady Kultury profesor Bogdan Suchodolski[6]. Żonaty z doktorem nauk medycznych Zofią Wende[7].