U kresu stulecia, którego katastrofy i okrucieństwa głęboko naruszyły ludzka odwagę nadziei postępy nauki tak pogłębiły naszą wiedzę o tajemnicach życia, że tylko czekać, a w laboratorium stworzony zostanie materiał genetyczny zdolny do samoreprodukcji.

W Gramatykach tworzenia, podejmując się głębokiej syntezy, George Steiner stara się wyartykułować naszą obecną sytuację: bada zawiłe relacje między "tworzeniem" i "odkrywaniem" zachodzące w literaturze i nauce, muzyce i matematyce, wyjaśnia, jak radykalnie zmieniają się za sprawą elektronicznych mediów nasze sposobu komunikowania się i ustanawiania znaczeń, pokazuje, jak zmieniony status śmierci - z jednej strony odzieranej na pozór z dramatyzmu przez techniki medyczne i anestezjologię, z drugiej coraz bardziej przypadkowej i rutynowej - zmusza do nowego rozumienia "łaskawego daru stworzenia".

Problemy stawiane przez Steinera są palącymi kwestiami współczesności, a za jego argumentacją - jak zawsze - stoi zdumiewająca erudycja.

George Steiner piastował liczne stanowiska, między innymi od 1969 roku należał do Churchill College na Uniwersytecie w Cambridge.

Oprócz takich prac jak Rzeczywiste obecności czy Po wierzy Babel pisał też utwory prozatorskie San Cristobel of A.H., Anno Domini i Three Parables zebrane w tomie zatytułowanym The Deeps of the Sea and other fiction.