Zofia Romanowiczowa, "Ruchome schody", Warszawa, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1995, s. 328

Zofia Romanowiczowa – polska pisarka osiadła we Francji – w czasie wojny była łączniczką ZWZ AK. Została aresztowana przez gestapo i do 1945 r. więziona była w obozach koncentracyjnych Ravensbruck i Neu-Rohlau.

W latach powojennych współpracowała z paryską Kulturą. W 1964 roku otrzymała Nagrodę Fundacji im.Kościelskich.

Wraz ze swym mężem Kazimierzem Romanowiczem założyła i prowadziła do 1993 roku księgarnię i Wydawnictwo Libella oraz Galerię Lambert, mieszczące się na paryskiej Wyspie św. Ludwika - jeden z ważniejszych ośrodków emigracji polskiej na obczyźnie po II wojnie światowej.

W "Ruchomych schodach" występują charakterystyczne dla twórczości Romanowiczowej motywy: samotność, wewnętrzne rozdarcie, obozowa przeszłość i macierzyństwo, a także szczególna, pełna nawrotów narracja. Akcja toczy się w Paryżu i na francuskiej prowincji, gdzie mieszka bohaterka. Zaabsorbowana własnym życiem, radością wychowywania wnuka, nie zauważa dramatu bliskiej sobie osoby. Po stracie przybranego brata, wracając myślą do przeszłości, usiłuje dociec prawdy o nim. Ale pełna wiedza pozostaje zakryta - aż do dramatycznego i niespodziewanego finału powieści.