|
ciekawostki |
Ziemia kłodzka (czes. Kladsko lub Hrabství kladské, niem. Glatzer Ländchen lub Grafschaft Glatz) – teren dawnego hrabstwa kłodzkiego, dziś powiatu kłodzkiego, kraina historyczna leżąca na południe od Dolnego Śląska obejmująca Kotlinę Kłodzką i otaczające ją tereny górskie (Góry Suche, Góry Stołowe, Góry Sowie, Góry Złote, Góry Bardzkie, Masyw Śnieżnika, Krowiarki, Góry Bialskie, Góry Bystrzyckie, Góry Orlickie).
Ziemia kłodzka to region geograficzny obejmujący południowo-wschodnią część Sudetów Środkowych i zachodnią Sudetów Wschodnich. Jej centrum stanowi Kotlina Kłodzka otoczona przez pasma górskie. W całości do ziemi kłodzkiej należą: Krowiarki, Góry Bialskie i Obniżenie Ścinawki oraz polskie części Gór Bystrzyckich, Gór Orlickich, Gór Stołowych i Masywu Śnieżnika. W części: południowe zbocza Gór Bardzkich, Gór Złotych, południowo-wschodnie Gór Sowich, wschodnie fragmenty Gór Suchych oraz większa część Włodzickich Wzgórz.
Budowa geologiczna [edytuj]
Pod względem geologicznym obejmuje w całości następujące jednostki: masyw gabrowo-diabazowy Nowej Rudy, metamorfik kłodzki, masyw kudowski, polskie części metamorfiku Lądka i Śnieżnika, metamorfiku bystrzycko-orlickiego, rowu Górnej Nysy, a także fragmenty: bloku sowiogórskiego, struktury bardzkiej, masywu kłodzko-złotostockiego, niecki śródsudeckiej. Skały tworzące te jednostki powstały w różnym czasie – od prekambru do czwartorzędu. Natomiast w dzisiejszym kształcie góry ziemi kłodzkiej powstały w czasie orogenezy alpejskiej, która spowodowała potrzaskanie całego górotworu i wydźwignięcie poszczególnych fragmentów na różną wysokość.
Budowa geologiczna jest skomplikowana – obejmuje (skały metamorficzne, magmowe (zarówno plutoniczne jak i wulkaniczne) i osadowe).
|
