|
Ernest Miller
Hemingway (ur. 21 lipca 1899 w Oak Park w stanie Illinois w USA, zm.
2 lipca 1961 w Ketchum w stanie Idaho) ? pisarz amerykański, wybitny
prozaik. Został laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w
roku 1954 za opowiadanie "Stary człowiek i morze". Miał pięcioro
rodzeństwa: cztery siostry i brata.
Jego pierwsze utwory literackie powstawały już w szkole, gdzie był
redaktorem szkolnej gazetki. Później, po ukończeniu szkoły został
dziennikarzem gazety "Star" z Kansas City. Już w latach 20. należał
do Awangardy Literackiej. W roku 1918 rozpoczął swoje podróże. Wbrew
woli ojca chciał się zaciągnąć do armii amerykańskiej, jednak nie
został przyjęty ze względu na stan zdrowia, zaciągnął się więc do
Czerwonego Krzyża i poprzez Paryż znalazł się na froncie włoskim. 8
lipca 1918 roku wynosząc poszkodowanego żołnierza z linii frontu
został ciężko ranny. Powrócił do Ameryki w 1920 i zaczął pracować
dla gazety Toronto Star jako dziennikarz i korespondent zagraniczny.
Tam poznał Morleya Callaghana, który także pracował jako
początkujący reporter dla tej samej gazety. Obaj zamieszkali w
paryskiej dzielnicy Montparnasse wraz z Francisem S. Fitzgeraldem i
innymi artystami, którzy opuścili Stany Zjednoczone i zamieszkali w
Europie.
Brał udział w pierwszej wojnie światowej oraz w wojnie domowej w
Hiszpanii po stronie republikanów. W czasie tej ostatniej poznał i
zaprzyjaźnił się m.in. z gen. Karolem Świerczewskim. Jego pobyt w
Hiszpanii zaowocował wydaniem w 1940 roku jednej z jego najbardziej
znanych powieści Komu bije dzwon.
Jego mottem przewodnim było "Należy dobrze walczyć, nawet w
przegranej sprawie." Popełnił samobójstwo strzelając sobie w usta z
dubeltówki. Są dwie tezy odnośnie przyczyny tego zachowania:
pierwsza - że chciał sam decydować o swoim losie i sam wybrać
moment, kiedy to pożegna się z tym światem, natomiast druga - że
osiągnął już wszystko, co mógł w życiu osiągnąć (był bogaty, sławny
i szczęśliwy), więc mogłoby mu się przydarzyć już tylko
nieszczęście, czego chciał uniknąć. Życie uważał za grę, którą
wygrał i w odpowiednim momencie zakończył.
Wydaje się jednak bardziej prawdopodobne, że samobójcza śmierć
pisarza była wynikiem choroby afektywnej dwubiegunowej, zwanej
dawniej psychozą maniakalno-depresyjną, na którą pisarz chorował.
Fazie depresyjnej tej choroby towarzyszą często głębokie myśli o
charakterze nihilistycznym, a także myśli samobójcze, które
realizują się niekiedy w postaci działań autodestrukcyjnych.
Dzieła
Trzy opowiadania i dziesięć poematów (1923)
Słońce też wschodzi (The Sun Also Rises, 1926, wyd. pol. 1958)
Wzgórza jak białe słonie (Hills Like White Elephants,1927)
Pożegnanie z bronią (A Farewell to Arms, 1929, wyd. pol. 1931)
Śmierć po południu (Death in the Afternoon, 1932, wyd. pol. 1971)
Zielone wzgórza Afryki (The Green Hills of Africa, 1935, wyd. pol.
1959)
Śniegi Kilimandżaro (The Snows of Kilimanjaro, 1936, wyd. pol. 1956)
Mieć i nie mieć (To Have and To Have Not, 1937)
49 op (The First Fourty-Nine Stories,1938, wyd. pol. 1964)
Komu bije dzwon (For Whom the Bell Tolls, 1940, wyd. pol. 1957)
Piąta kolumna (The Fifth Column, 1938) ? opowiadania
Za rzekę, w cień drzew (Across the River and Into the Trees, 1950)
Stary człowiek i morze (The Old Man and the sea., 1952, wyd. pol.
1956)
Ruchome święto (A Moveable Feast, 1964, wyd. pol. 1966)
Sygnowano: Ernest Hemingway. Artykuły i reportaże 1920?1956 (By-line
Ernest Hemingway - selected articles and dispathes of four
decades,1967, wyd. pol. 1975)
Wyspy na Golfsztromie (Islands in the Stream, 1970)
The Nick Adams Stories (1972)
Niebezpieczne lato (The Dangerous Summer, 1985)
Rajski ogród (The Garden of Eden, 1986)
To co prawdziwe o świcie (True at First Light, 1999)
|
