 |
| |
Tytułem „Zielone piekło" zostały objęte w polskim wydaniu dwie książki Raymonda Maufrais: „W Mato Grosso" i „W Gujanie".
Autora od najmłodszych lat cechowała pasja działania. Już jako kilkunastoletni chłopak usiłował wydostać się z okupowanej podówczas Francji, by w szeregach wolnej armii francuskiej walczyć o wyzwolenie ojczyzny. W końcowym okresie wojny brał udział w walkach jako spadochroniarz. Po wyzwoleniu próbował kariery dziennikarskiej. Miał zaledwie dziewiętnaście lat, kiedy wyruszył w głąb brazylijskie] puszczy, biorąc udział w wyprawie, której celem było poznanie życia i obyczajów pierwotnych szczepów indiańskich z Mato Grosso. W trzy lata później podjął, już samotnie, drugą z kolei wyprawę: chciał dotrzeć przez gąszcze Gujany do masywu górskiego Tumuc-Humac. Z tej wyprawy nie wrócił.
W trakcie poszukiwań zaginionego znaleziono na miejscu jego ostatniego biwaku, nad rzeką Tamouri, porzucony przez niego dziennik podróży, który obecnie stanowi — z nieznacznymi skrótami — drugą część „Zielonego piekła". Chociaż ekspedycje ratunkowe okazały się bezowocne, przez pewien czas łudzono się jednak, że może Maufrais został przygarnięty przez jakiś szczep indiański. Nadzieja ta nie znalazła potwierdzenia. Sam Maufrais wierzył do ostatniej chwili, że przeżyje — że stanie się cud. Cudu nie było. Z wyprawy do Tumuc-Humac zachował się pamiętnik młodego podróżnika: dramatyczna, wstrząsająca książka.
Stan ksiażki: blok w całości, kartki kremowe, okładka podniszczona - brak części grzbietu.
Wyd. Iskry.
Przy zakupie więcej niż jednego przedmiotu (zestawu) proszę o kontakt w celu ustalenia kosztów wysyłki.
ZAPRASZAM NA MOJE POZOSTAŁE AUKCJE
|
|
|
|
|
|
