Ogólne założenia rozgrywki są dość jasne. Wii-pilot oraz Nunchuk zastępują znane z pierwotnej wersji programu marakasy, czyli swego rodzaju grzechotki. Kontrolerem należy potrząsać w rytm muzyki, zapoznając się jednocześnie z ukazywanymi na ekranie wskazówkami. Równolegle należy zadbać o to żeby symulujący grzechotkę kontroler znalazł się w jednym z ukazanych miejsc, na przykład na wysokości ramienia. Nie mniej istotne jest zgranie wszystkich ruchów w czasie, tak aby docelowo poprawić swój wynik punktowy.

Producent zadbał o kilka różnych trybów zabawy. Przeważnie staramy się jedynie dotrzeć do kolejnych poziomów, uzyskując wymaganą ilość punktów. Nie zabrakło też jednak zabawnych mini-gier, wymagających zazwyczaj wykazania się sporym refleksem. Bawić możemy się w pojedynkę lub zaprosić do zabawy innych graczy. Z racji ogólnej specyfiki rozgrywki jest to zresztą bardzo wskazane.

Wizualnie Samba de Amigo prezentuje się bardzo nietypowo. Na ekranie widzimy zabawnie wykonaną małpkę, tańczącą w rytm muzyki. Zadbano również o bogate w detale i szczegółowo animowane tła. Przygotowane przez producentów utwory muzyczne nawiązują do tytułowego brazylijskiego tańca.