Zbiorowe prawo pracowników do informacji

Zbiorowe prawo pracowników do informacji jest jednym z filarów, na których opiera się zbiorowe prawo pracy. Prawo to jest formą udziału pracowników w zarządzaniu zakładem pracy i formą kontaktu załogi z pracodawcą. Zbiorowe prawo pracowników do informacji leży u podstaw wszystkich form udziału pracowników w zarządzaniu, a ponadto również wszystkich działań zbiorowych podejmowanych przez przedstawicieli pracowników. Przedstawiciele ci nie mogliby działać na rzecz ochrony praw i interesów pracowników bez dostępu do odpowiednich informacji dotyczących pracodawcy i przedsiębiorstwa. Prowadzenie konsultacji, rokowań zbiorowych lub sporów zbiorowych nie byłoby możliwe bez uprzedniej informacji. Zbiorowe prawo pracowników do informacji oddziałuje także na indywidualne uprawnienia pracownicze. Przedstawiciele pracowników, działając w celu zapewnienia ochrony praw i interesów zbiorowych załogi, kształtują również indywidualną sytuację jednostek.Polscy pracownicy uzyskali dostęp do informacji dotyczących pracodawcy już w okresie powojennym. Od tego czasu ustawodawstwo regulujące zbiorowe prawo pracowników do informacji stopniowo się rozwijało. Dynamiczny rozwój zapewniło mu przystąpienie Polski do Unii Europejskiej i wprowadzenie w Polsce europejskich standardów prawnych. Obecny model informowania pracowników wykształcił się przede wszystkim pod wpływem dyrektyw wydawanych przez organy Unii Europejskiej. Z uwagi na istotny wpływ, jaki prawo europejskie wywarło na kształt regulacji dotyczących informowania pracowników w Polsce, rozważania zawarte w niniejszej monografii poświęcone są omówieniu, obok regulacji prawa polskiego, również przepisów prawa europejskiego. Regulacje zbiorowego prawa pracowników do informacji na poziomie ponadnarodowym podkreślają europejski wymiar zatrudnienia i stosunków przemysłowych1. Świadczą także o tym, że zbiorowe prawo do informacji jest jednym z najważniejszych praw przysługujących zbiorowości pracowniczej.Zbiorowe prawo pracowników do informacji jest prawem podstawowym nowego typu. Oznacza to, że jakkolwiek można mówić o istnieniu podstawowego prawa pracowników do informacji, to jednak inaczej niż w przypadku praw naturalnych, jego treść jest ściśle określona przez ustawy i nie wykracza poza zakres w nich zagwarantowany. Na omawiane prawo składają się uprawnienia informacyjne zagwarantowane w ustawach. Prawo to jest złożone i ma niejednolity charakter. Dla ustalenia jego treści niezbędne jest ustalenie treści poszczególnych uprawnień informacyjnych.