Wiedzę teoretyczną z zakresu geometrii wykreślnej wykorzystuje się w działalności inżynierskiej podczas prac projektowych i realizacyjnych. Rozwiązywanie zadań pogłębia wiedzę teoretyczną pod warunkiem możliwości sprawdzenia poprawności wyników.
W książce pt. "Zarys geometrii wykreślnej" (Wydawnictwo SGGW, 2010, 2014) zamieściliśmy kilkadziesiąt zadań do samodzielnego rozwiązania przez studentów.
Większość tych zadań nie miała podanych rozwiązań.
W niniejszym zbiorze zamieszczone są zadania z ww. książki i zadania nowe wraz z ich rozwiązaniami. Zbiór składa się z trzech tomów, z których pierwszy zawiera zadania z rzutu równoległego (powinowactwo osiowe) i rzutu cechowanego, tom drugi - zadania z rzutów Monge'a, a tom trzeci - zadania z rzutów Monge'a c.d. i zadania z aksonometrii. W zbiorze zachowano możliwość samodzielnego rozwiązywania każdego zadania bezpośrednio na stronie książki w miejscu, gdzie podana jest jego treść i wykreślone są dane graficzne. Na tej samej stronie lub na stronie sąsiedniej znajduje się rozwiązanie zadania. Ułatwia to weryfikację wyniku i pozwala śledzić proces kreślenia w przypadku zastosowania tego samego sposobu rozwiązywania (nazwy nadawano punktom i prostym po kolei, zgodnie z postępem pracy).
Niektóre z zadań można rozwiązać na wiele sposobów, inne tylko w jeden sposób.
Są zadania, które mają więcej niż jedno rozwiązanie. W takich przypadkach informujemy o tym w treści danego zadania.
Do kreślenia rysunków wybraliśmy linie grube 0,50 mm i linie cienkie 0,25 mm oraz następujące rodzaje linii:
l. linie ciągłe grube - do kreślenia widocznych linii rozwiązania oraz linii danych w treści zadania,
2. linie ciągłe cienkie - do kreślenia: osi układów odniesienia, linii odnoszących, linii konstrukcyjnych, linii niewidocznych w aksonometrii, linii warstwowych w rzucie cechowanym itp.,
3. linie kreskowe cienkie - do kreślenia linii niewidocznych i linii warstwowych połówkowych powierzchni topograficznej w rzucie cechowanym,
4. linie cienkie z długą kreską i z kropką - do kreślenia osi symetrii.
Wyjątkami od tych reguł są:
- oś k powinowactwa osiowego, kreślona linią ciągłą grubą,
- rzut cechowany prostej spadu s, kreślony linią ciągłą cienką (równolegle do s' kreśli się linią ciągłą grubą dodatkową prostą),
- linia dana w treści zadania, której widoczność się wyznacza, kreślona linią ciągłą grubą na jej widocznych odcinkach i linią kreskową cienką na odcinkach niewidocznych.
Przyjęliśmy, że punkt powstaje w wyniku przecięcia się dwóch linii (prostych oraz łuków okręgów). Punkty właściwe wykreślone sąjako okręgi o promieniach r = 0,5 mm, rysowane linią ciągłą cienką. W rzucie cechowanym niektóre punkty dodatkowe powstały w miejscach przecięć linii odcinkami prostych o długości 2 mm. Punkty opisane są wielkimi literami alfabetu łacińskiego lub liczbami o wysokości 3,5 mm. Linie proste nazwane są małymi literami alfabetu łacińskiego. Linie krzywe i płaszczyzny opisane są małymi literami alfabetu greckiego, a powierzchnie i bryły - wielkimi literami alfabetu greckiego.
Zadania należy rozwiązywać wykorzystując linie ciągłe cienkie, a dopiero po ich rozwiązaniu przystąpić do różnicowania linii według ich czterech ww. rodzajów.
Wykreślenie rozwiązań kolorem czerwonym zwiększa czytelność rysunków.
Od Autorów 
