[...] Założeniem badawczym jest ukazanie, czy groźba terroru nuklearnego stosowana była w polityce zagranicznej Iranu i Korei Północnej, jeżeli tak, w jaki sposób i jakie były jej konsekwencje. Co wpłynęło na taką formę prowadzenia polityki przez Iran i Koreę Północną i czy przyczyn tych należy szukać wewnątrz kraju, czy może w innym niż dotychczas rozłożeniu akcentów w amerykańskiej polityce zagranicznej? Czy wobec tego słuszne jest potępianie Iranu i Korei Północnej w międzynarodowym dyskursie politycznym? I w końcu dokąd prowadzi taka forma polityki zagranicznej, jakie mogą być jej następstwa dla regionu i dla świata? Iran i Korea Północna wraz z postępem technicznym zyskały możliwość wytworzenia broni nuklearnej oraz środków jej przenoszenia. Broń nuklearna, a także terroryzm (obok wojen, łamania praw człowieka, biedy, degradacji środowiska oraz międzynarodowej przestępczości zorganizowanej) zostały uznane w raporcie Panelu Wysokiego Szczebla ds. zagrożeń, wyzwań i zmian, powołanego przez Sekretarza Generalnego ONZ3, za takie zagrożenia, którymi świat powinien zająć się już dziś, bądź w najbliższych dekadach. Jest to jednak tylko jedna płaszczyzna podejmowanej tematyki. Stany Zjednoczone jako jedyne mocarstwo na arenie międzynarodowej posiadają globalne interesy i stąd interesy innych państw nie muszą być z nimi tożsame. I w tym znaczeniu groźby nuklearne stosowane przez Iran oraz Koreę Północną zyskują nowe znaczenie. (Fragment ze wstępu).