ZAGADKI LUDOWE TURECKIE TURCJA KOWALSKI 1919

20-03-2012, 16:17
Aukcja w czasie sprawdzania nie była zakończona.

Najwyzsza cena licytacji: 39.99 zł Aktualna cena: 39.99 zł

Użytkownik inkastelacja

numer aukcji: 2198835209

Miejscowość Kraków

Licytowało: 1 Wyświetleń: 14

Koniec: 20-03-2012 20:08:31

PEŁNY TYTUŁ KSIĄŻKI -
ZAGADKI LUDOWE TURECKIE

PONIŻEJ ZNAJDZIESZ MINIATURY ZDJĘĆ ZNAJDUJĄCYCH SIĘ W DOLNEJ CZĘŚCI AUKCJI (CZASAMI TRZEBA WYKAZAĆ SIĘ CIERPLIWOŚCIĄ W OCZEKIWANIU NA ICH DOGRANIE)

AUTOR -
TADEUSZ KOWALSKI

WYDAWNICTWO, WYDANIE, NAKŁAD -
WYDAWNICTWO - NAKŁADEM AKADEMJI UMIEJĘTNOŚCI, KRAKÓW 1919
WYDANIE - 1
NAKŁAD - ??? EGZ.

STAN KSIĄŻKI -
DOSTATECZNY + JAK NA WIEK (ZGODNY Z ZAŁĄCZONYM MATERIAŁEM ZDJĘCIOWYM, USZKODZENIA OKŁADKI, STRONY TYTUŁOWEJ, NIERÓWNE BRZEGI KART) (wszystkie zdjęcia na aukcji przedstawiają sprzedawany przedmiot).

RODZAJ OPRAWY -
ORYGINALNA, MIĘKKA

ILOŚĆ STRON, WYMIARY, WAGA -
ILOŚĆ STRON - 77
WYMIARY - 24 x 16 x 0,5 CM (WYSOKOŚĆ x SZEROKOŚĆ x GRUBOŚĆ W CENTYMETRACH)
WAGA - 0,117 KG (WAGA BEZ OPAKOWANIA)

ILUSTRACJE, MAPY ITP. -
NIE ZAWIERA

KOSZT WYSYŁKI -
8 ZŁ - KOSZT UNIWERSALNY, NIEZALEŻNY OD ILOŚCI I WAGI, DOTYCZY PRZESYŁKI PRIORYTETOWEJ NA TERENIE POLSKI.

ZGADZAM SIĘ WYSŁAĆ PRZEDMIOT ZA GRANICĘ. KOSZT WYSYŁKI W TAKIM PRZYPADKU, USTALA SIĘ INDYWIDUALNIE WEDŁUG CENNIKA POCZTY POLSKIEJ I JEST ZALEŻNY OD WAGI PRZEDMIOTU. (PREFEROWANYM JĘZYKIEM KONTAKTU POZA OCZYWIŚCIE POLSKIM JEST ANGIELSKI, MOŻNA OCZYWIŚCIE PRÓBOWAĆ KONTAKTU W SWOIM JĘZYKU NATYWNYM.)

I AGREE to SEND ITEMS ABROAD. The COST of DISPATCHING In SUCH CASE, IS ESTABLISH ACCORDING TO PRICE-LIST of POLISH POST OFFICE SEVERALLY And it IS DEPENDENT FROM WEIGHT of OBJECT. ( The PREFERRED LANGUAGE of CONTACT WITHOUT MENTIONING POLISH IS ENGLISH, BUT YOU CAN OBVIOUSLY TRY TO CONTACT ME IN YOUR NATIVE LANGUAGE.)

DODATKOWE INFORMACJE - W PRZYPADKU UŻYWANIA PRZEGLĄDARKI FIREFOX MOŻE WYSTĄPIĆ BŁĄD W POSTACI BRAKU CZĘŚCI TEKSTU LUB ZDJĘĆ, NIESTETY NARAZIE JEDYNYM ROZWIĄZANIEM JAKIE MOGĘ ZAPROPONOWAĆ TO UŻYCIE INTERNET EXPLORERA LUB WYSZUKIWARKI "OPERA", Z GÓRY PRZEPRASZAM ZA NIEDOGODNOŚCI.
PRZY OKAZJI PRZYPOMINAM O KOMBINACJI KLAWISZY CTRL+F (PRZYTRZYMAJ CTRL I JEDNOCZEŚNIE NACIŚNIJ F), PO NACIŚNIĘCIU KTÓREJ Z ŁATWOŚCIĄ ZNAJDZIESZ INTERESUJĄCE CIĘ SŁOWO O ILE TAKOWE WYSTĘPUJE W TEKŚCIE WYŚWIETLANEJ WŁAŚNIE STRONY.

SPIS TREŚCI LUB/I OPIS -

PRACE KOMISJI ORJENTALISTYCZNEJ AKADEMJI UMIEJĘTNOŚCI W KRAKOWIE NR. 1.
MEMOIRES DE LA COMMISSION ORIENTALE DE L/ACADEMIE DES SCIENCES
DE CRACOVIE.
TADEUSZ KOWALSKI
ZAGADKI LUDOWE TURECKIE
(ĆNIGMES POPULAIRES TURQUES)
(TEXTE TURC AVEC TRADUCTION ET RESUME FRANCAIS).
W KRAKOWIE
NAKŁADEM AKADEHJI UMIEJĘTNOŚCI
SKŁAD GŁÓWNY W KSIĘGARNI G. GEBETHNERA I SP. W KRAKOWIE GEBETHNERA I WOLFFA W WARSZAWIE
1919

Wstęp.

Zbiór niniejszy zagadek ludowych turecko-osmańskich stanowi część materjałów. które zebrałem wiatach 1917—1918, pośród żołnierzy tureckich, w kilku szpitalach w Krakowie i w Wiedniu r). Podobnie jak i reszta wspomnianych materjałów, obejmująca przeważnie pieśni, których opracowanie spodziewam się niezadługo ukończyć, ogłoszone poniżej teksty mają być z jednej strony przyczynkiem do gwaroznawstwa tureckiego, z drugiej uzupełnieniem do tychczaaowych zbiorów literatury ludowej Osmanów. Oba te cele, językoznawczy i ludoznawczy, miałem w ciągu zbierania i opracowywania materjału równorzędnie na oku.
§ 1. Uwagi o gwaroznawstwlo osmańsko-tureekiem.
Dotychczasowy dorobek w dziedzinie gwuroznawstwa feureeko-osmańskiego nic doprowadził zbyt wiele dalej niż proste stwierdzenie faktu, że gwary ludowe różnią się od języka literackiego, którego żywym i głównym reprezentantem jest mowa warstw wykształconych" Stambułu, nie tylko większą czystością rodzimego słownictwa, ale także odmiennością cech fonetycznych, morfologicznych i syn-taktycznych. Pewną ilość takich cech zdołano nawet wykazać, mniej lub więcej ściśle, na podstawie prób gwar z różnych okolic obszaru osmańskiego, ale i na tem koniec. Bo gdy chodzi o podział gwar na grupy, choćby w najogólniejszych zarysach, pokazuje się, że spostrzeżenia, poczynione dotychczas, są bąclźto niezupełne, bądź nieścisłe i że brak nam zupełnie danych co do zasięgu geograficznego cech, odróżniających poszczególne gwary. Nawet podział języka osmańskiego na gałęź ramelijską i anatolską, z którym się można
często spotkać, może mieć tylko co najwyżej tymczasową, praktyczną wartość, jak długo ani rumelijskie (bałkańskie), ani anatolskie (ma-łoazjatyekie) dialekty nie będą dokładnie zbadane.
Jedną z najważniejszych przyczyn tych ujemnych wyników bądź co bądź długoletniej, zbiorowej pracy stanowią niedomagania metodyczne w sposobie zapisywania tekstów, które oczywiście odbijają się niekorzystnie na opracowaniach językowych, na tych tekstach opartych. Dla scharakteryzowania stosunków, które tu panowały, lub jeszcze panują, dość wspomnieć, że jeden z najbogatszych zbiorów tekstów ludowych tureckich, stanowiący ósmy tom wydawnictwa akademji petersburskiej p. t. O6pa3n;Bi Hapo,a,HOH jhi-TepaTypti TfopKcs&STŁ n.ieMeirŁ. opracowany przez I. Kunos!a, nie podaje przy żadnym tekście poetycznym, ani też przy większej części prozaicznych, z jakich okolic one pochodzą. Jedynie ze wstępu, pisanego po niemiecku, dowiadujemy się. że autor zapisywał je podczas swej podróży, odbytej z polecenia akademji petersburskiej: „theils in Stambuł und in der JJmgegend von Smyrna und Ajdin, theils in den Stcidten Konija, Kutahija und Angora". Tak więc obszar co najmniej wielkości Węgier, bogaty w szczegóły gwarowe, zbywa Kunos tą krótką notatką i traktuje w dalszym ciągu jako coś jednolitego. Rzecz prosta, że żadne z napotykanych w tych tekstach zjawisk językowych nie da się umiejscowić, wobec czego cały zbiór jest dla badania dialektów bez żadnej wartości i ma tylko znaczenie dla ludoznawcy.
Na szczęście nie wszystkie zbiory tekstów stoją pod tym względem na jednakim poziomie. Są to jednak, w porównaniu z wspomnianem dziełem Kunos^, już tylko monografje różnych, przeważnie bardzo szczupłych wycinków gwarowych. Z pośród nich zasługuje na specjalną uwagę praca F. Giesełgo. Erzahlungen und Lieder aus dem Vilajet Qonjah (Haupt. 1907). podająca dokładnie pochodzenie każdego tekstu.
Niemniej ważną przeszkodą w rozwoju gwaroznawstwa osmańskiego był niemal zupełny brak przygotowania fonetycznego u wielu zapisywaczów tekstów. Niektórzy autorowie zdawali sobie sprawę z tego niedomagania. I tak w artykule Zur Grrammatik des Vulgar-Tiirkischen (Zeitschrift der Deutschen Morgenlandischen Gesellschaft, tom 52, str. 695—729) wyraża się o tem Jacob w następujący, ostrożny spoaób: „Da bei dem Stande der Phonetik auf orientalischem Gebiet es leichtfertig ware bereits mit phonetischen Begriffen zu ope-
rżeren, sehe ich mich genotigt im Folgenden bkweilen an Stelle von Lauten arabische Buchstaben zu citieren". Trzeba jednak podkreślić, że nieoperowanie pojęciami fonetycznemi w stu dj u na gwaroznawczem, takiem. jak wspomniana praca Jacoba. jest znacznie większą lekkomyślnością niż ta. której autor chce uniknąć. Pierwszym krokiem, który trzeba zrobić, chcąc zapisywać teksty gwarowe w sposób przydatny do opracowań językoznawczych, jest zupełne zerwanie z alfabetem arabskim, jako nieprzystosowanym do dźwięków tureckich. Prócz tego trzeba się wyzwolić z pod różnych szablonów, których ueaą gramatyki praktyczne języka turecko-nsmańskiego. a które są niemałą przeszkodą w swobodnem ocenianiu rzeczyw;-stości. Tak naprzykład system ośmiu samogłosek (a. y. o, u — e, i. o. u), którego trzymają się dotychczas trwożliwie, o ile wiem, wszyscy zapisywacze tekstów, nie jest w stanie dać ani w przybliżeniu obrazu bogactwa odcieni samogłosek gwar osmańskich i musi z natury rzeczy prowadzić do nieścisłości i do niekonsekwencvj. od których roją się teksty, w ten sposób zapisywane. Oto kilka przykładów. Gwary osmańskie mają, podobnie jak i inne języki, względnie dialekty tureckie, dwa rodzaje e. jeden węższy [e]. drugi szerszy [e]. Stopień rozwarcia e odróżnia między innymi dwa wyrazy: el ręka i U lud, ludzie, obcy. Tymczasem w naszych tekstach, nie wyróżniających tych dwóch odmian e, spotykamy często np. v4rmek, na jednej i tej samej stronie, raz jako vertnek, to znów jako virnwkr). Oczywiście obie formy dają fałszywe pojęcie o istocie dźwitku. Podobnie ma się rzecz z innym dźwiękiem, spotykanym w gwarach bodaj że częściej jeszcze niż ważkie ^, mianowicie z [u]. /,bliżonem naogół do w, artykułowanym jednak nie tak daltko w tyle jamy ustnej i bez wybitnego zaokniglenia warg. co powuduje znaczne podobieństwo z y. Otóż dźwięk ten zapisywano dotvchc?a^. wychodząc z ciasnego schematu ośmiu samogłosek i ulegając, od wypadku do wypadku, indywidualnemu wrażeniu podobieństwa bądźto z w, bądź z y^ na dwa sposoby, bez żadnej konsekwencji, czego wynikiem jest pisanie tuż po sobki np. oldu i oldy, a więc niczem nieusprawiedliwione rozszczepianie jednej i tejsamej formy.
Przechodząc kolejno wszystkie braki metodyczne gwaroznawstwa tureckiego, trudno pominąć jeszcze jeden, niemniej dotkliwy
od wspomnianych poprzednio, a to brak rzetelnego uświadomienia sobie tej prostej rzeczy, że każdy tekst, zapisany pewnym systemem
znaków, pozostaje do pewnego stopnia zagadką, jak długo nie poda się dokładnie, jakim dźwiękom odpowiadają, użyte do zapisu znaki, Pnd tym względem zaś stoją wszystkie dotychczasowe prace na równi. Nawet staranniejszy od innych Giese ogranicza się do lakonicznej wzmianki: „In der Transscription bin ich im allgemeinen der von Radloff in seiner Phonetik der nordlichen Turksprachen (Leipzig 1882) angewandten gefolgt. Die wenigen Falle, in denen ich von sei-nem System abgewichen Hn, brauche ich kier weiter nicht aufzufuhren. Ebenso will ich nicht weiter auf die Gritnde eingehen, die mich dazu zwangen" r). Tę tajemniczą wstrzemięźliwość, gdy chodzi o danie czytelnikowi klucza do zbioru, zresztą ze wszech miar cennego, można zrozumieć, przypominając sobie przytoczone powyżej, ostrożne oświadczenie Jaooba. wskazujące, źe określenia fonetyczne są. prawdziwem noli me tangere dla wielu orjentalistów. Powoływanie się na fonetykę Radiowa nie może jeszcze zastąpić choćby najtreściwszego opisu dźwięków osmańskich, bo po pierwsze system Radiowa opiera się na stanie fonetyki z r. 1876, który nie może uchodzić dzisiaj za ostatni wyraz nauki, a po wtóre, gdy chodzi specjalnie o gło-sownię osmańską. R;idłow, nie znając jej bezpośrednio, co sam wyraźnie stwierdza s), ogranicza jsię do podania pewnych zjawisk za starą gramatyką turecką Viguier7a z r. 1790.
Ścisły opis dźwięków osmańskich mógłby dać oczywiście tylko biegły fonetyk specjalista i to nie bez dłuższych badań. O ten stopień ścisłości w danym wypadku jednak nie tyle chodzi, ile raczej o elementarne fakty, tak aby np. nie ulegało wątpliwości, czy dany autor oddaje znakiem y tylnojęzykowy, głosowy (dźwięczny) spirant, czy odpowiednią zwartą, a właśnie niejasności tego stopnia zachodzą aż nazbyt często z braku opisu znaków transkrvpevjnych.
Ten obraz istniejących stosunków ma być też poniekąd usprawiedliwieniem braków niniejszej publikacji. Przeszedłszy przez zlą szkołę i mając przed oczyma wadliwe wzory, traci się wiele czasu i euergji na zerwanie z fałszywemi metodami, które weszły w przyzwyczajenie. Niepomyślne okoliczności, jak rychły wyjazd Turków
2 Krakowa i niespodziewane rozwiązanie oddziału rekonwalescentów armii osmańskiej w Wiedniu, zmusiły mię do przerwania pracy tv okresie, któryby był, wedle wszelkich danych, obfitszy w wyniki niż poprzednie. Rezultaty więc nie są jeszcze bynajmniej takie, iakiebym mógł był osiągnąć, gdybym, zaczynając przed blisko dwoma laty pracę, rozporządzał był już doświadczeniem, zebranem później. Mimo to nie waham się tych i następnych tekstów ogłosić, w przeświadczeniu, że jakkolwiek są one dalekie od tego stopnia ścisłości, jakiegobym dziś już od nich wymagał, to przecież stanowią w porównaniu z resztą dotyczącej literatury, pewien krok
naprzód.
Za najważniejszy wynik, co prawda ściśle osobisty, muszę uważać pewną ilość doświadczenia, które zdobywa się kosztem błądzenia, a które, gdyby w przyszłości udało się zyskać odpowiednie środki na podróż po Turcji, dopomogłoby mi może do rozwiązania wielu z zagadnień, które w ciągu dotychczasowej pracy zarysowały mi się mniej lub więcej wyraźnie, a jednak musiały pozostać bez ostatecznej odpowiedzi.
Wracając do naszych zagadek, to kogo nie ciekawi treść podobnych utworów, może je uważać tylko za krótkie próbki gwar z najrozmaitszych okolic tureckiego obszaru językowego, począwszy od granicy zachodniej na Bałkanie, aż po wschodnie kresy turecko-kurdyjsko-arabskie. Niektóre z nich pochodzą z miejsc, z których dotychczas brak wogóle jakichkolwiek zapisków.
Co się tyczy wartości materiałów językowych i folklorystycznych, zbieranych pośród ludzi oderwanych od macierzystego podłoża, jak jeńcy i żołnierze, to zdaje mi się, ocena nie przedstawia się tu zbyt zawile. W braku lepszych, zbieranych na miejscu, mogą i one oddać dobre usługi, chociaż pewne szczegóły w nich musi się brać z należytą rezerwą. U żołnierzy trzeba się liczyć zawsze z możliwością skażenia ich własnej gwary przez świadome, czy nieświadome naśladowanie choćby .tylko mowy przełożonych, chociaż dotyczy ono w znacznie większym stopniu wyrazów i form, niż wymowy. Niemałą przeszkodą w mej pracy była okoliczność, źe prze-ważnsi część żołnierzy tureckich, z którymi miałem do czynienia w Krakowie, pochodziła z oddziału chirurgicznego dla postrzałów w szczęki. Stąd wielu z nich odznaczało się niewyraźną wymową, czy to z powodu braku większej ilości zębów, czy też wskutek innych chorobowych zmian jamy ustnej. Inne trudności, jakie na-
stręcza notowanie tekstów z ust ludzi o dosyć niskim stopniu kultury, zna i oceni każdy, kto sam kiedykolwiek podobnej pracy próbowałx). Prócz nich miałem jednak, osobliwie w Wiedniu, z braku oficjalnego poparcia, jeszcze inne trudności do przezwyciężenia. W szpitalu garnizonowym Nr. 2 robiono mi takie trudności, że musiałem pracować ukradkiem, jedynie w nielicznych godzinach, przeznaczonych na odwiedzanie chorych. Notuję to jako smutny objaw braku zrozumienia celów naukowych u władz wojskowych austrjackich. Przeciwnie w Krakowie, w szpitalu rezerwowym Nr. 1 i w Wiedniu, w wspomnianym już kilkakrotnie oddziale rekonwalescentów armji osmańskiej, doznałem ze strony komendantów, p. Dr. Merunowicza i p. Dr. Kaunitza, niezwykłej uprzejmości, za co im składam publiczne podziękowanie.
Licząc się z możliwością omyłek przy pierwszym zapisie, sprawdzałem przeważną część tekstów po dwa i trzy razy.

TREŚĆ.

Wstęp.
§ 1. Uwagi o gwaroanawetwie osmańsko-tureckiem............ 3
§ 2. Przegląd i opis znaków użytych w tekstach............. 8
§ 3. Zagadki tureckie, ich treść i metoda badania............ 14
Teksty.
A. Zagadki Turków z Rumelji (Nr. 1—28)............... 26
B. Zagadki Turków małoazjatyckich (anatolskich) (Nr. 29—141)...... 35
Spis alfabetyczny początkowych wyrazów zagadek............ 68
Spis alfabetyczny rozwiązań...................... 69
Słowniczek nowych wyrazów i znaczeń................. 70
Resume1............................... 72

I.
Spis alfabetyczny początkowych wyrazów zagadek.
abdest 130. ac 1.
acyldy 117. ajna 90. a& cykyn 32. a& &3pe; 91. ak kojiln 53. a&ca 54. alcegik tępe 31. alcefik daydan 55. aldym 24. a//a/i 56. allahyn 57. allayn 109. ajfźi japć 2. aWu dena 131. a.% menwer 29. anym 10. ara& 30, 58. asaidan 11. a#i 3. 6^" 59. frejas 36. Jem Hr 118. feeffl duraryn 33. &en giderim 34. Jewde war 132. &ewVi 133. 6i direkli 35. fci esejim 110.
ii jorganym 92. &i &ar 37.
6i sejgim 40. 6i żaw& 41. 6ir gm?w| 134. iir bilmege 4. 6ir dayym 60. 6ir c?am dolusy 123. &i(V) dam Heserim 38. 6ir euiw 61. &tr karyme 135. 6ir kutunun 39. 6ćr kyzym 14. 6ir mawgyr 12. &ir okuzum 13. 6tr toklum 124. 5?,sde 62. burdan 136. ca?y 88. ifo 113. Ćofc 63, 64. cyldyrdamadan 42. darfa top; 107, (Zada uzanyr 108. dadan yelir arapcik 5. dadan yelir gdt 93. dadan gelir %yzilen 6. dayda ta%ylar 125. daydan §elir ajayy 114.
daydan §elir bajyrdan
15, 16.
daydan §dir day 126. daydan jelir dostań
65.
dam ardynda fcara 94. dam ardynda tas 127. dam ardynda tekę 128. dar 25. f2is% 26. dóVd 95. dunjade 111. dysy 43. eZ gaddr 96. eZsys 97. ^ 66, 67. ezew 137. ^M 44. jo# 45. hand"ra 68. Aep 7. iftt 69, 138. Istambolda 122. /edi 70.
jenmezlerde 71. jer altynda ally 98. ;er altynda dedem 46„ ;ćr altynda disle 72. ;eV altynda (fok 73. ;er altynda jaly 99.
;er altynda jaly 17. ;er altynda kara 47. ;er ałtynda kazań 18. ;er altynda kitli 139. jer ałtynda vezir 19. jórden 74. feap. ystynde 101. A;apw 27.
karannyk damda 102. kąranyk dórede 49.
50.
karannyk jerde 129. karaiakylyk jerden 75. karsyda arak§yn 115. karsyda bir 20. karsydan baktym da
89.
karvsydan bakdytn
day 76. karsydan baktym e-
mir 21. ^a% 103. &aż fcai 77. kirli§a 79. &wr 78. %// S^ryw 104. %rfc 119. fysyl 22. mejwalarda 80. melemez 48. mim miHare 8. flar 9. o fcim 140. puskullu§e 100.
sawo 120. sam 81. sarp 23. śefhJerden 105. sekizen 82. sewde 83. soktum 28. "stambolda 84. sulu§y 85. terazy 116. fos 86, 87. tóc 121. ucarda 112. ufa§yk 141.
M2MW ^M?W 106. M2MW MSMM 51.
zabyn 52.
II. Spis alfabetyczny rozwiązań.
ad 83.
adamyn kafasy 70. a; 9, 90. ana 121. ary 114, arynya bały 116. &a|y 121. 6a/ 50, 116. ba^jfc 80, 100. &e# 53. Łtt 66. 6w/trf 140. 6wrww 69, 138. t^rfe 110. caryfe 119. cgsme 14.
ci/"f surmek 57. ciyi 7. ćora& 104. cukundur 98. cykyryk 40, 60. datnna 97. daw^ 76. dat)#ż 89. deve #y&a 117. devsan 88. " di? 29, 49. efóś 38, 61. dujme 1. duman 42. dw^ew 91. dyrnak 67.
fenaze 130. §enaze namazy 137. fizme 26. e&jfc 45, 55.
fener 39.
;&& 39.
furun 3.
^ar (=^ar) 92.
garlanges 74.
^azaw 79.
(/eci (por. ^eci) 65.
(/e|fi A:msm 112.
^eifc 126,
yó"s 85.
^Mj (=fcuju) 86.
jiJm 90.
gunes8, 27, 113, 115,
134
hasan 118. hates 39, 44. hazrety adem 120. hor os 62. ijne 96. j;tte?i ij9?ii 54. ilan (=jylan) 17. eZarta 77. imek 58. śwe& memesi 95. mfżr 80.
22 34.
;ay 39. 48. jamur sufi 97. jdrdsa 71. joyurt 129. ;o| 51.
;y/aw (por. iZaftJ 99. )y Idy rym 6. jymurta 32, 87. &a&afc 128. &aA#e fezvesi 28. &a?em 36. hantar 59. &apw 133. karania 18. fcare (=kary) 121. karpus 56.
karpy z 43. jfcary 112. fo%& 58, 64. #eci 16. Ićedllen et 22. #eże 66. &i&nź kutusu 2.
&i& 101.
kompir 41. kovan arysy 5. &02 afi 20. fewr Mm 63. kurbaj(i) 11. lampa 12. fe/fcfc 125. mantar 35, 127. me&i& 53, 91. mektup 122. mevta 130. mezar 21, 139, war 78. nargile 131. na§ax 107. kowmż 31.
MHtt 132.
ot^Młi 93, 123. okumek 84. osuruk 75. pamuk 52. papyr 103.
jmra 141. portugal 81. sa&aw 109. sabanyn demirś 73. sa&KK 4. sa| 10.
sa|a& 10? 30, 58. . sarymsak 72. sepef 13. ses 33, sii 23. simsek 136. sowaw 46. sm 15.
sm hardyj (i) 14. sm dokmek 68. sm ,/o/a 94. sw;uw M2OT 37. sm^ 111. ten§ere 30. źirera 103. tosbayy 74. żwM 25; 106. ^wrp 19, 47. w;&m 71, 105. wn/aw 108. Msfwra 24, 124. uziim hosafy 102.
III. Słowniczekx).
arakgyn = czepiec (Zagadka 115).
ćipiler (od cip(i)lemek) = dzióbie, szuka dziobem pożywienia (Z. 125).
cyldyrdamadan (od Zyldyrdamak) - me robiąc szelestu (Z. 42).
cyngyl%yk = dźwięczący, dzwoniący (wyraz dźwiękonaśladowczy) (Z. 31).
dorum = źrebię wielbłąda w pierwszym roku (Z. 110).
emir semir = miejsce uprawne, zieloność bujna (Z. 21).
ge§e kusu = iiietoperz (Z. 112).
jajylyr (Qd- jajyl[a)mak) = pasie się (Z. 36, 124).
jaka = miejsce (Z. 37, 92); her jakyj = wszędzie.
jelean = wielbłąd w trzecim roku życia (Z. 110).
je/e& s= żagiel (Z. 35).
koda% = młody muł (Z. 110).
kompir = ziemniak (Z. 41).
kulun = źrebię konia całkiem małe (Z. 110).
mojane = żółta substancja do barwienia ciasta (Z. 134).
os s= woda, strumień, źródło (Z. 125).
potux = źrebię wielbłąda w 1-ym roku życia (Z. 110).
safaft = trójnóg (Z. 10, 30).
sar versin -niech da poczęstunek? (Z. 116).
ta%ylar (od ta%ylamak. ta%lamak) = klekoce (Z. 125).
terlik = czapeczka wkładana pod fez, wzgl. turban (Z. 115).
fti/tc cfeug = dorosły wielbłąd (Z. 110).
tumburerek (od tumburmak) = wytrzeszczając (oczy) (Z. 11).
vararak (od dźwiękonaśladowczego s;ar& war&) ^kwakając, rechocąc (o żabie) [Z. 11).

Możesz dodać mnie do swojej listy ulubionych sprzedawców. Możesz to zrobić klikając na ikonkę umieszczoną poniżej. Nie zapomnij włączyć opcji subskrypcji, a na bieżąco będziesz informowany o wystawianych przeze mnie nowych przedmiotach.

ZOBACZ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY WEDŁUG CZASU ZAKOŃCZENIA

ZOBACZ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY WEDŁUG ILOŚCI OFERT

NIE ODWOŁUJĘ OFERT, PROSZĘ POWAŻNIE PODCHODZIĆ DO LICYTACJI