|
Z teorii obiektu przejściowego Winnicotta wynika, że człowiek ciągle oscyluje między światem wewnętrznym a zewnętrznym. Oznacza to, iż jednostka pozostaje zawsze w stanie zależności i że otoczenie ma zawsze istotne znaczenie […] Dzięki Winnicottowi mogliśmy uwzględnić znaczenie otoczenia, nie tracąc zarazem specyficznie psychoanalitycznej świadomości roli świata wewnętrznego.
Robert Rodman M.D. ze Wstępu
Moim zdaniem Zabawa a rzeczywistość to najważniejsza praca psychoanalityczna od śmierci Freuda […] Winnicott był według mnie twórcą koncepcji rozwoju idącej dalej niż teorie Freuda czy Klein, rzetelnej, a zarazem oryginalnej, przemawiającej w sposób budzący powszechną akceptację. Nie wahał się przeciwstawić poglądom Melanie Klein i zaproponować teorii całkowicie odmiennej od jej teorii […]. Jego koncepcje – te dotyczące roli otoczenia, pierwotnej zależności, tworzenia początkowo subiektywnego, a potem obiektywnie spostrzeganego obiektu, iluzji, kreowania i konstruowania rzeczywistości zewnętrznej odpornej na destrukcję – cechuje wielkie bogactwo. Mają one wartość wiedzy nabytej w doświadczeniu […]
prof. André Green, Société Psychanalytique de Paris,
Cytat z artykułu: „The bifurcation of contemporary psychoanalysis: Lacan and Winnicott”.
W: L.A. Kirshner (red.). (2011). „Between Winnicott and Lacan. A Clinical Engagement”.
New York–London: Routledge.
Spis treści
Nota o Autorze
Podziękowania
Wstęp do wydania angielskiego
Wprowadzenie
1. Obiekty przejściowe i zjawiska przejściowe
2. Śnienie, fantazjowanie i życie: historia przypadku ilustrująca pierwotną dysocjację 3. Bawienie się: koncepcja teoretyczna
4. Bawienie się: twórcza aktywność i poszukiwanie self
5. Kreatywność i jej źródła
6. Użycie obiektu i relacja przez identyfikacje
7. Miejsce doświadczeń związanych z kulturą
8. Miejsce, w którym żyjemy
9. Lustrzana rola matki i rodziny w rozwoju dziecka
10. Wzajemne relacje o charakterze niepopędowym, oparte na skrzyżowanych identyfikacjach
11. Współczesne koncepcje rozwoju w okresie dorastania i ich implikacje dla szkolnictwa wyższego
Dodatek
Literatura
Indeks
O Autorze
Donald Woods Winnicott (1896–1971) – już w młodym wieku zdobył uznanie jako lekarz dziecięcy; jednocześnie rosnące zainteresowanie emocjonalnymi problemami pacjentów skłoniło go do przyłączenia się do grupy psychoanalityków, tworzącej się wówczas w Londynie pod wpływem Zygmunta Freuda i Melanie Klein.
Jego własne koncepcje skupiały się wokół problematyki rozwoju emocjonalnego i czynników środowiskowych oddziałujących bardzo wcześnie na osobowość, ze szczególnym uwzględnieniem roli matki.
Wiele wprowadzonych przez niego pojęć, na przykład: wystarczająco dobra matka, sprzyjające otoczenie, trzymanie (holding), prawdziwe i fałszywe self czy obiekt przejściowy, jest używanych także poza obszarem psychoanalizy – przez psychologów rozwojowych, pedagogów, psychoterapeutów i w środowisku medycznym.
|
