Wyraźnie lepszy obraz

Nasze pomiary potwierdzają zapowiedzi producenta. Tak doskonałego obrazu nie rejestrował żaden z dotychczasowych aparatów systemowych Panasonic. Zawdzięczamy to przede wszystkim ograniczeniu poziomu szumu – pomiary przy ISO 400 wykazały spadek o połowę w stosunku do G2. Oglądając takie zdjęcie na monitorze nie dostrzeżemy zakłóceń – nie trzeba zbytnio zawracać sobie nimi głowy aż do poziomu ISO 1600.

Wysoka rozdzielczość matrycy ma również inne zalety. Przy ISO 160 zmierzyliśmy imponujące 1590 linii na wysokość obrazu, a zwiększanie czułości tylko nieznacznie pogarsza ten wynik. Pod względem wierności odwzorowania detali G3 depcze po piętach klasycznym lustrzankom. Mimo tego na zdjęciach zarejestrowanych z czułością ISO 3200 nasi eksperci dostrzegli wyraźną utratę szczegółów, chociaż wyniki pomiarów były bardzo dobre (83%). Fotografie wykonane w laboratorium i w plenerze można obejrzeć w galerii.

Świetna kombinacja ekranu dotykowego i przycisków

W porównaniu do G2, wymiary nowego modelu zmniejszono o jedną czwartą. Przyjemnie lekka obudowa dobrze leży w dłoni mimo braku gumowanego uchwytu – G3 na równi z Samsungiem NX11 zaliczamy do najporęczniejszych aparatów z wbudowanym wizjerem. W zakresie sposobu obsługi Panasonic postawił na sprawdzoną, ale wciąż rozwijaną kombinację przycisków i ekranu dotykowego. Do kadrowania możemy wykorzystać również wyraźny elektroniczny wizjer. Zarówno ikonie na ekranie, jak i dwóm przyciskom „FN” na obudowie można przypisać dowolnie wybraną funkcję.

Obsługa aparatu wymaga – zwłaszcza od nowicjuszy – nieco przyzwyczajenia. Do prostego fotografowania służy tryb inteligentnej automatyki (iA), w którym aparat samoczynnie dobiera program do motywu, a także nowy tryb „iA plus”, umożliwiający dodatkowo ręczne ustawienie głębi ostrości, skorygowanie ekspozycji czy dobór stylu kolorów. Brakuje jedynie asystenta zdjęć panoramicznych.

3-calowy dotykowy ekran skutecznie pomaga w efektywnym operowaniu aparatem – jak to działa w praktyce, można zobaczyć w klipie wideo. Fragment motywu, na który ma zostać ustawiona ostrość, wygodnie wybieramy, wskazując palcem odpowiednie miejsce na wyświetlaczu. Taką możliwość dawał już poprzedni model, ale w G3 da się wybrać również miejsce przy krawędzi obrazu. Wielkość pola autofokusa ustawiamy ząbkowanym pokrętłem. Bardzo przypadł nam do gustu nowy tryb „punkt”: bezpośrednio po ustawieniu ostrości aparat wyświetla powiększenie odpowiedniego fragmentu zdjęcia, umożliwiając szybkie sprawdzenie poprawności ustawienia. Przy manualnym ustawianiu ostrości widzimy obok siebie cały motyw oraz jego powiększony wycinek. Nietypowa jest również możliwość podejrzenia wpływu ustawienia przysłony i czasu ekspozycji na ostateczny wygląd zdjęcia.

Również autofokus sam w sobie nie dostarcza powodów do krytyki – w kombinacji z kitowym obiektywem 14-42 mm aparat ustawia ostrość w ciągu 0,33 sekundy – równie szybko, jak na przykład lustrzanka Canon EOS 1100D podczas korzystania z wizjera optycznego. Panasonic twierdzi, że osiągnięcie takiej szybkości było możliwe dzięki podwojeniu częstotliwości odczytu danych z matrycy do 120 cykli na sekundę.

Sprawdza się też w filmowaniu

G3 nadaje się do filmowania lepiej niż inne aparaty z tej samej klasy cenowej. Klipy wideo są rejestrowane w rozdzielczości Full HD i ze stereofonicznym dźwiękiem. Autofokus działa relatywnie sprawnie i płynnie, czego nie można powiedzieć o układach w lustrzankach Canon czy Nikon. Tu również ekran dotykowy ułatwia sterowanie. Poza tym G3 nieźle radzi sobie z automatycznym śledzeniem poruszających się obiektów. Nie zapomniano jednak o odstępie funkcjonalnym od droższego GH2 – wyższy model posiada dodatkowo wejście na zewnętrzny mikrofon, rejestruje filmy z większą częstotliwością (50 klatek na sekundę) i daje szersze możliwości manualnej regulacji ustawień.