Należałam do świata wiatru i wierzb, jak określano w Chinach sferę uciech zmysłowych. (...) Koleje mego losu aż do dwudziestego piątego roku życia były na przemian burzliwe i spokojne, lecz niczego nie żałuję. Największych przykrości doznałam, gdy przeszłam już na emeryturę. Moi rodacy lubią przede wszystkim młode dziewczęta; atrakcyjność kurtyzany, która ma dwadzieścia parę lat, szybko znika. Może być wciąż ceniona, jeśli z talentem śpiewa lub gra na jakimś instrumencie, ale do łóżka zapraszana bywa coraz rzadziej. Co zdarzyło się później, po okresie, jaki opisałam, niech pozostanie moją tajemnicą, podobnie jak moje prawdziwe imię, dane mi przez rodziców. Miao Sing nazwano mnie w Domu Wiosennej Świeżości, jednakże przywykłam z czasem do tego imienia i polubiłam je; zresztą bardzo pasuje ono do kurtyzany, znaczy bowiem "Cudowna Rozkosz"*.


---
* Miao Sing, "Wyznania chińskiej kurtyzany", przeł. Jerzy Chociłowski, Wydawnictwo Łódzkie, 1987, str. 5.