WYPADKI SAMOCHODOWE KRAKÓW 1924-34 BUTRYM B RZADKA

02-07-2012, 17:36
Aukcja w czasie sprawdzania nie była zakończona.

Aktualna cena: 49.99 zł

Użytkownik serdecznie

numer aukcji: 2443074408

Miejscowość Kraków

Koniec: 03-07-2012 19:57:32

KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO SPISU TREŚCI

KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO OPISU KSIĄŻKI

KLIKNIJ ABY ZOBACZYĆ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY ZNAJDUJĄCE SIĘ W TEJ SAMEJ KATEGORII

KLIKNIJ ABY ZOBACZYĆ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY WEDŁUG CZASU ZAKOŃCZENIA

KLIKNIJ ABY ZOBACZYĆ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY WEDŁUG ILOŚCI OFERT

PONIŻEJ ZNAJDZIESZ MINIATURY ZDJĘĆ SPRZEDAWANEGO PRZEDMIOTU, WYSTARCZY KLIKNĄĆ NA JEDNĄ Z NICH A ZOSTANIESZ PRZENIESIONY DO ODPOWIEDNIEGO ZDJĘCIA W WIĘKSZYM FORMACIE ZNAJDUJĄCEGO SIĘ NA DOLE STRONY (CZASAMI TRZEBA CHWILĘ POCZEKAĆ NA DOGRANIE ZDJĘCIA).

PEŁNY TYTUŁ KSIĄŻKI - WYPADKI SAMOCHODOWE W KRAKOWIE W CIĄGU DZIESIĘCIOLECIA 1924 DO 1934. i ZMĘCZENIE KIEROWCÓW SAMOCHODOWYCH
AUTOR -
WYDAWNICTWO -
WYDANIE -
NAKŁAD - EGZ.
STAN KSIĄŻKI - JAK NA WIEK (ZGODNY Z ZAŁĄCZONYM MATERIAŁEM ZDJĘCIOWYM) (wszystkie zdjęcia na aukcji przedstawiają sprzedawany przedmiot).
RODZAJ OPRAWY -
ILOŚĆ STRON -
WYMIARY - x x CM (WYSOKOŚĆ x SZEROKOŚĆ x GRUBOŚĆ W CENTYMETRACH)
WAGA - KG (WAGA BEZ OPAKOWANIA)
ILUSTRACJE, MAPY ITP. -
KOSZT WYSYŁKI 8 ZŁ - Koszt uniwersalny, niezależny od ilośći i wagi, dotyczy wysyłki priorytetowej na terenie Polski. Zgadzam się na wysyłkę za granicę (koszt ustalany na podstawie cennika poczty polskiej).

KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO WYBORU MINIATUR ZDJĘĆ

SPIS TREŚCI LUB/I OPIS (Przypominam o kombinacji klawiszy Ctrl+F – przytrzymaj Ctrl i jednocześnie naciśnij klawisz F, w okienku które się pojawi wpisz dowolne szukane przez ciebie słowo, być może znajduje się ono w opisie mojej aukcji)

Zusammenfassung am Ende.
ADAM BUTRYM.
WYPADKI SAMOCHODOWE W KRAKOWIE W CIĄGU DZIESIĘCIOLECIA 1924 DO 1934.
WARSZAWA 1935 ROK.
ADAM BUTRYM (Kraków).
WYPADKI SAMOCHODOWE W KRAKOWIE W CIĄGU
DZIESIĘCIOLECIA 1924 DO 1934.
Z Zakładów Higjeny (Dyrektor: Prof. Dr. W. Gądzikiewicz) oraz Medycyny Sądowej (Dyrektor: Prof. Dr. J. Olbrycht) Uniwersytetu Jagiellońskiego
w Krakowie.

Wiek ubiegły, noszący miano wieku pary i elektryczności, ustępuje miejsca obecnemu, stojącemu wybitnie pod znakiem motoryzacji. Jednem z poczynań technicznych jest „zmniejszenie przestrzeni", dzięki usprawnieniu środków komunikacyjnych, wśród których na pierwszy plan wysuwa się samochód. Ulice miast roją się od różnego rodzaju samochodów, od wozów osobowych począwszy aż po olbrzymie platformy ciężarowe. Na wąskich ulicach ocierają się o siebie wielkie autobusy komunikacji międzymiastowej, autobusy miejskie, dorożki samochodowe i prywatne samochody osobowe. W^ pewnych porach dnia, zwłaszcza na ruchliwych skrzyżowaniach ulic, gdy następują zatory pojazdów motorowych i konnych, czy też kolei elektrycznej, dochodzi często do kalastrof, których ofiarą pada nierzadko życie ludzkie.
Wynalazki wr dziale komunikacyjnym stanowią, jak widzimy, niezależnie od celu, któremu mają służyć, także pewne niebezpieczeństwo publiczne. Pod tym względem pierwsze miejsce przypada samochodom. Samochód, jako środek komunikacyjny, mający na celu umożliwić jaknaj-szybsze przenoszenie się z miejsca na miejsce, zagraża szerokim sferom ludności ze względu na szybkość poruszania się.
Moment, w którym pierwsze samochody pojawiły się na ulicach miast i szosach, zapoczątkował nowy okres badań, zwłaszcza ze strony medycyny sądowej i społecznej. Od chwili pojawienia się pierwszych sa-rnachodów (pierwszy wypadek samochodowy we Wiedniu obserwuje Beykowsky w r. 1899) wyłoniła się sprawa wypadków samochodowych i jej poświęcił szereg prac: Strassmann, Hoffmann, Beykowsky, Parisot, Morin i wielu innych, którzy opierali się na danych, otrzymanych z szeregu państw czy miast. Zastanawiając się nad wypadkami samochodowemi z różnych punktów widzenia można wTysnuć wnioski w kierunku zapobiegania nieszczęśliwym wypadkom.
Wr Krakowie sprawa wypadków samochodowych nie była dotychczas poważnie opracowaną. Wyłania się jednakże konieczność zwrócenia większej uwagi na tę sprawę. Jedno bowiem tylko dziesięciolecie 1924 — 1934 wykazuje znaczną liczbę wypadków na ulicach miasta, bo 1.140, powodujących uszkodzenia ciała, w tem 30 wypadków śmiertel-
nych, a więc ilość, jak na nasze stosunki, bardzo dużą. Wszędzie inter-wenjowało Krakowskie Ochotnicze Towarzystwo Ratunkowe, skąd zbierałem materjał do niniejszej pracy. (Sposób, w jaki to czyniłem, podaję w ostatnim rozdziale: „O stworzenie statystyki wypadków samochodowych").
Niezależnie od danych, otrzymanych ze Stacji Ratunkowej, opierałem się nadto na 86 protokółach sekcyj osób zmarłych wskutek przejechania samochodami, według materjału Zakładu Medycyny Sądowej U. J. W tej grupie w 20 wypadkach, które rejestrowało Pogotowie Ratunkowe, stwierdzono zejście śmiertelne na miejscu. W pozostałych 66 wypadkach interwenjowało również Pogotowie, nie stwierdzając jednak zgonu na miejscu, lecz przewoziło ciężko rannych do szpitala, gdzie przypadki te zakończone zejściem śmiertelnem zostały skierowane do Zakładu Medycyny Sądowej, celem dokonania sekcji. Tem należy tłumaczyć to, że ze Stacji Ratunkowej otrzymałem tylko 20 przypadków śmierci, podczas gdy łączna ich suma za okres ostatniego dziesięciolecia wynosi 86. Wypadki samochodowe zakończone śmiercią są omawiane w osobnym rozdziale, ujmującym tę sprawę z punktu widzenia sądowo-
lekarskiego.
Poczuwam się na tem miejscu do miłego obowiązku złożenia szczerego podziękowania JWPanu Prof. Dr. W. Gądzikiewiczowi, Dyrektorowi Zakładu Higieny U .1 w Krakowie, za wskazanie mi tak ciekawego i wdzięcznego do opracowania tematu, oraz wyrażemia słów wdzięczności za okazywaną mi cenną i naprawdę życzliwą pomoc, która wytyczyła niniejszej pracy właściwy kierunek.
JWPanu Dziekanowi Prof. Dr. J. Olbrychtowi, Dyr. Zakładu Medycyny Sądowej U J. wraz z należnemi wyrazami szacunku składam gorące podziękowanie za umożliwienie mi rozszerzenia tematu przez łaskawe udz-ielen.e pozwolenia wykorzystania materjału sekcyjnego, oraz za liczne rady i wskazówki, tyczące się niniejszego tematu.
Na tej również drodze dziękuję JWPanu Dr. Ł. Pileckiemu, lekarzowi grodzkiemu w Krakowie, za szczegóły, dotyczące badania lekarskiego kierowców samochodowych, JWPanu Inż. Otowskiemu, kierownikowi referatu pojazdów mechanicznych Urzędu Wojewódzkiego, za udzielenie szeregu technicznych wiadomości z zaifcresu "automobilizmu, oraz JWPanu Dr. J. Drozdowskiemu, kierownikowi Krakowskiego Pogotowia Ratunkowego i JWPanu Górce, sekretarzowi tejże Instytucji, za zezwolenie korzystania z materjalów archiwalnych.
Kraków nacechowany jest właściwą średniowieczu architekturą wąskich ulic, zwłaszcza w tych dzielnicach, które stanowią dzisiejsze śródmieście, w ostatnich bowiem dopiero latach peryferje miasta zaczynają rozbudowywać się nowocześnie. Warunki więc lokalne Krakowa nie pozwalają na zorganizowanie ruchu ulicznego, a przedewszystkiem ciągłego ruchu samochodowego, według prawideł i reguł, mających zastosowanie w miastach, budowanych w myśl wymogów nowoczesnej urbanistyki.
Adam Butrym. Wypadki samochodowe w Krakowie 3
Kręte i wąskie oraz bardzo ruchliwe ulice stwarzają specyficzne warunki, w jakich odbywa się ruch pojazdów mechanicznych -w Krakowie.
Przyjrzyjmy się bliżej wypadkom samochodowym na terenie Krakowa i zestawieniom statystycznym za okres dziesięciolecia 1924—^ 1934.
Tablica Nr. 1.
Ogólna liczba wypadków samochodowych w Krakowie za lata od 1924 - 1934.
Rzut oka na tablicę I poucza, że ogólna liczba wypadków w latach od 1924—1934 wynosiła 1.140; dalej, że ilość wypadków z roku na rok stale wzrasta, osiągając w 1930 r. najwyższą cyfrę 190, czyli 16,7% ogólnej sumy. Wzrost ten należy tłumaczyć stale wzrastającą motoryzacją kraju. Od roku 1931 zmniejsza się liczba wypadków, co pozostaje w związku ze zmniejszonym ruchem samochodowym, wywołanym z jednej strony kryzysem ekonomicznym, z drugiej zaś strony, znaczną podwyżką opłat od pojazdów mechanicznych. Niewątpliwie w znacznej mierze przyczyniają się do tego zmniejszenia się także zarządzenia ochronne władz, regulujących uliczny ruch kołowy.
Badając liczbę wypadków samochodowych ubiegłego dziesięciolecia w Krakowie wedle poszczególnych miesięcy zauważymy, że największy odsetek przypada na miesiące letnie. Rekordowy pod tym względem jest miesiąc czerwiec—-158 wypadków (13,9%), sierpień—135 (11,8%), lipiec - 123 (10,8%), maj - 111 (9,7%). W wytłumaczeniu tego mogą niewątpliwie odgrywać pewną rolę czynniki takie, jak: rozpoczynający się upał, mogący, jak wiemy, działać hamująco na sprawność fizyczną i umysłową, dalej czas wakacyjny i urlopów, a więc spacerów i wy-
...

PIŚMIENNICTWO.

B e y k o w s k y: Tódliche Unfalle im Strassenrerkehr durch (Jberfatoren-werden. Beitr. zur ger. Med. II B. 1914. B i r k h o 1 z: Uber die gegenseitige.11 Bezichungen zwischen Kraftverkehr und Gehórorgan. Dtsch. Med. Wschr. 1928 II. B r i x: Die Aufgaben der Stiidte und Ortschaften fur den Kraftwagenverkehr, insbesondere den t)berlandverkehir. Zentralbl. d. Baurerwalt. Jg. 45 Nr. 51, 1925. D i t t r i c h. Tod durch Uberfahren. Vjschrift f. ger. Med. Bd. 27. D o h r n: Intraperitoneale Blasenruptur nach Uberfahren. Vjschrft. f. ger. Med. Bd. 23. 1W2. G ą d z i k i e w i c z: Najprostsze sposoby zastosowania rachunku .prawdopodobieństwa w pracach lekarskich. „Lekarz Wojskowy" Nr. 5, T. II. 1928. Warszawa. Grzywo-Dąbrowski: Wypadki samochodowe, a badaniu lekarskie szoferów. „Lekarz Polski" 1926. Heise H. A.: Alkohol i automobilowe wypadki. Zdrowie publiczne Nr. 10. 1934. Hoffmann: Schadelbasisbriiche durch Uberfahren. Vjschrfr. f. ger. Med. Bd. 56. Suppl. 1918. H u f n a g e 1: Wann darf bei Kreislaufstórungen der Auto- und Motorridfithrcrschein gewahrt-werden?-Med. Welt. 1932. H u 1 s t: Oberfahren vor oder nach dem Tode. D. Ztschr. f. d. g-es. ger. Med. Bd. 10. 1927. K 1 e f f e 1, W e r n e r: Uber die Not-wendigkeit regelmassiger arztlicher Untersuchungen der Kraftfahrer. Arztl. Sachverst. Ztg. 36. 1930. M a r u n g: Stadtebau und Schne11verkehr. Die Ausrun-dung der Ecken bei Zusaimmenfiihrung und Kreuzung von Strassen. Techn. Ge-meindebl. 33. 1930. M e d y ń s k i: O śmierci z przejechania. Gazeta Lekarsku Nr. 9. 1918. N i p p e: Typische Kraftwagenverletzung. D. Ztschr. f. d. ges. ger. Med. Bd. 9. P a r i s o t-M o r i n: L^utomobile 1'omiceide. Annales de Medi-cine Legale 1923. P i o t r o w s k i: Kilka stów w sprawie wypadków samochodowych. Warsz. Czasop. Lek. Nr. 5. 1928. R o m a n e s e: Verletzungsmecha-nismus beim tJberfahren. D. Ztschr. f. d. ges. ger. Med. Bd. 3. 1924. S c h m i e h: Wie kónnen die Autounfalle vermindert werden? Zbl. Gewerbehyg. T. 7. 1930. S c h m i t t: Strassenhygiene. Gesdh. ing. 1928. II. S i m o ,n i n: La Medicine Legale et la Medicine Sociale des Accidents dautomobiles. Annales de Med. Legał. 1931. Strassmann. Tódliche Automobiiverletzungen. Vjschrft f. ger. Med. Bd. 43. 2. Suppl. Strassmann: Pneumcnie nach Oberfahren. Vjschrift. f. ger. Med. Bd. 59. 1920. ,S h e e h a n: Verletzumgen durch Automo-bilverkehr. D. Ztschr. f. d. ges. ger. Med. Bd. 5. 1925. We i m a n n: Kadspuren an Oberfahrenen. D. Ztsch. f. d. ges. ger. Med. Bd. 10. 1927.

Dr. med. ERWIN HABERFELD
ZMĘCZENIE KIEROWCÓW SAMOCHODOWYCH
(z Zakładu Higjeny Uniwersytetu Jagiellońskiego Dyrektor: Prof. Dr. med. i fil. Witold Gądzikiewicz)
WILNO
TOW. WYD. „POGOŃ", DRUKARNIA „PAX", ŚW. IGNACEGO 5
19 3 6.
Dr. med. ERWIN HABERFELD

ZMĘCZENIE KIEROWCÓW SAMOCHODOWYCH
(z Zakładu Hig-jeny Uniwersytetu Jagiellońskiego Dyrektor: Prof. Dr. med. i fil. Witold Gądeikiewicz)
Postępująca ciągle motoryzacja środków komunikacji, uczyniła w ostatnich czasach i tę dziedzinę pracy ludzkiej przedmiotem badań lekarskich.
Badania te zapoczątkowano w Ameryce, gdzie pierwotnie były skierowane w kierunku doboru materjału ludzkiego do zawodów maszynistów kolejowych, motorowych kolei elektrycznych i kierowców samochodowych.
Jeśli chodzi o kierowców samochodowych opracowywano metody mające wykazać zręczność techniczną i zmysł orientacyjny badanych, lub też inne cechy predestynujące ich do zawodu szoferskiego. (F i e s-sin ger, Mira).
Zwiększająca się w wielkich miastach ilość wypadków samochodowych pochłaniająca coraz to większe rzesze ofiar, skłoniła wielu higienistów do śledzenia za przyczynami tego groźnego faktu.
Analizowano warunki wśród których przychodzi do wypadku, zajmowano się osobą samego kierowcy samochodowego i okolicznościami w jakich on staje się przyczyną wypadku (Heise, Butrym).
Tematem jednak najliczniejszych prac były te zagadnienia auto-mobilizmu, które wiązały się z pojęciem zdrowia publicznego, przyczem szczególnie badano wpływ gazów spalinowych na otoczenie. W tym kierunku istnieje już obszerna literatura, wśród której wybijają się liczne prace Łazarewa oraz szczegółowe dzieło zbiorowe Keeser, Fro-b o es e.
Mało jednak zajmowano się istotą samej pracy kierowcy samochodowego przy kierownicy i zmęczeniem występującem w czasie czynności kierowania samochodem.
Pojęcie pracy kierowcy samochodowego jest bardzo obszerne. Podpada pod to pojęcie tak prowadzenie samochodu luksusowego, jak i prowadzenie ciężkiego pojazdu przemysłowego, przejażdżka po gład-
kiej szosie asfaltowej, jak i kierowanie autobusem po wyboistych bezdrożach.
Dlatego też trudnem jest wyznaczenie miary określającej zmęczenie kierowców, gdyż zależnem ono jest od najrozmaitszych czynnników które w odpowiednim złożeniu uczynić mogą kilkunastogodzinną jazdę pośród ciągle zmieniającego się krajobrazu, pasmem przyjemności, lub też przeciwnie, już kilkugodzinne prowadzenie wozu w trudnych warunkach doprowadzić może kierowcę do zupełnego wyczerpania.
Każda ponad pewną normę trwająca praca powoduje zmęczenie. Fizjologicznie zmęczenie objawia się w zmniejszeniu się wydajności pracy, a w końcu w zupełnej niezdolności do pracy chociażby podniety nadal nawet działały. (A t z 1 e r).
Według wielu autorów zmęczenie spowodowane jest tem, że zużycie pewnych substancji czynnościowych przeważa nad ich wytwarzaniem się lub jest odeń szybsze, oraz, że w zmęczeniu zachodzi zatrucie nagromadzonymi niezobojętnionymi wytworami przemiany materii, nadmiernie czynnej tkanki. (Kiecki, D u r i g). Jako samozatrucie ujmował zmęczenie Weichardt, który sądził, że w narządach pracujących wytwarzają się swoiste kenotoksyny, które krążąc w obiegu krwi, powodują wszystkie objawy zmęczenia. Wielu badaczy uważało, że znamienną cechą zmęczenia jest zmniejszenie się pobudliwości oraz osłabienie właściwej czynności narządu. Zjawisko to, przypuszcza B e r i-troff jest spowodowane zmniejszeniem się ilości substancji pobudliwej w tkankach pod wpływem pracy.
A11 e r s pod pojęciem zmęczenia ujmuje sumę wszystkich zmian odwracalnych, występujących w narządach ustroju po wydatku energii przekraczającym ich przemianę spoczynkową.
Praca poszczególnych narządów jest w ścisłym ze sobą związku a więc i zmęczenie narządu pracującego powoduje nie tylko zmiany w jego własnych tkankach, ale również w narządach innych, przez co objawy zmęczenia będą wykazalne w różnych funkcjach organizmu.
Według A t z 1 e r a dzielimy objawy zmęczenia na fizjologiczne, psychofizjologiczne oraz na zmiany wydajności pracy.
Z zmian fizjologicznych, jeśli chodzi o układ krwionośny na pierwsze miejsce wysuwają się zmiany w chemiźmie krwi. Przy pracy zwiększa się ilość kwasu mlekowego co prowadzi do zakwaszenia ustroju. By temu przeciwdziałać wzrastają wraz z zaprawą zapasy ciał zasadowych, które w niektórych przypadkach zwiększają się o 10^ (Allers).
W ciągu pracy wzrasta poziom cukru we krwi oraz ilość limfocytów. Krwinki czerwone rzadko ulegają zmianom morfologicznym, opisywano też nieliczne tylko przypadki rozpadu krwinek. Ciśnienie krwi bezpośrednio po wysiłku wzmaga się, przez okres wysiłku ulega małym tylko wahaniom, po nim zaś obniża się, przyczem spadek trwa pewien czas, którego długość jest osobniczo różna a po którym wraca do normy. Tętno wzmaga się przy pracy z powodu czynników organicznych, jak i psychicznych. Wielkość wzrostu tętna zależy od osobniczego stanu układu krążenia oraz w dużej mierze od wprawy. Przyśpieszenie tętna powodowane czynnikami psychicznemi może być regulowane oddziaływaniem woli.
Jeśli chodzi o oddychanie to zwiększa się ono w czasie wysiłku przyczem uwzględnić należy ustawienie klatki piersiowej, które winno być takie, by umożliwić pełną swobodę ruchów oddechowych.
Przemiana kaloryczna i zarazem zużycie tlenu zależy od wielkości wysiłku, od szybkości wykonywanej pracy od konstytucji, wiemy bowiem, jak wielką jest rola gruczołów o wewnętrznym wydzielaniu w procesach spalania.
Ciężar ciała po dużych wysiłkach w związku z utratą wody może ulec nieraz nawet znacznemu obniżeniu. Z literatury sportowej przytaczane są przypadki różnicy wagi dochodzące nawet do kilku kilogramów.
Co do ciepłoty ciała, stoi ona w ścisłym związku z przemianą gazową i jest ona zatem w stosunku prostym do wielkości wysiłku. Rozważając objawy zmęczenia narządów zmysłowych stwierdzimy, że zmęczenie narządu wzroku przy zwiększonej ilości wrażeń objawia się w pozornej ciemności spostrzeganej jasności, mniejszej zdolności rozróżniania kolorów oraz zwiększeniu powidoków siatkówki (Rolandi).
Objawy zmęczenia zmysłu słuchu są raczej wynikiem zmniejszonej uwagi, niż rzeczywistego zmęczenia aparatu percepcyjnego.
Dopiero długotrwała praca wśród hałasu powoduje objawy zwyrodnienia kochlei. Wilmack.
Zmęczenie nerwów obwodowych według D u r i n g a praktycznie nie istnieje. Kardynalnym objawem zmęczenia centralnego systemu nerwowego jest przedłużanie czasu reakcji, Wells, Kelley, Murphy, ten ostatni znalazł w niektórych przypadkach przedłużenie reakcji prostej do 5%.
Lee, Kleidmann, uważają, że nawet wybitniejsze przemęczenie (do 114 godzin bez snu) nie wpływa na przedłużenie czasu reakcji.
Allers natomiast w swych doświadczeniach psychotechnicznych zawsze znajdywał przedłużenie czasu reakcji i dodaje uwagę, że zau-
...

Piśmiennictwo

A t z 1 e r E.: Arbeit und Ermiidung (Berlin 1927). Bortkiewiczówna: Zastosowanie punktowania jako metody badania zmęczenia (Wilno 1928). Bu-t r y m A.: Wypadki samochodowe w Krakowie (1935). Dąbrowski P. Z.: Punktowanie (Warszawa) 1925. Dewosser O.: Badanie zmęczenia umysłowego wywołanego ćwiczeniami cielesnemi. Espout, Gunther, Salinger: Verarde-rung des Blutbildes bei Kraftfahrern (Dtsche med. Wchschr. 1930). F i e s s i n-g e r C h : L"examen medical des chauffeurs (Buli. de 1'acedde med. T. 88 Nr. 35). G a n s H.: Hałas, jego wpływ na zdrowie i niektóre sposoby badania stosowane w higienie (Medycyna 1934). H e i s e H. A.: Alkohol i wypadki automobilowe (zdrowie publiczne Nr. 10). Ichheiser G.: Wypadki przy pracy ze stanowiska psychologii (Warszawa 1935). Joteyko J: La Fatigue (Paris 1920) Kap lun S.: Die Klassifikation von Gewerbsschaden (Zbl. f. H. 1929). Kesser, Froboese: Toxikologie und Hygiene des Kraftfahrwesens (Berlin 1930). Liesegang R: Uber Automobil - auspuffgase (Berlin 1927). Lazarew N.: Zur Toxikologie des Benzins (Arch. f. Hyg. B. 102). M a t j e L.: Kohlenoxydvergiftungen in Autogara-gan. Mira E.: Die Auswahl der Autoschoffore in Barcelona (Arch. dl Neurolog. Id. 4. N. 1). O f f n e r : Die geistige Ermudung (Berlin 1928). Sokołowski: Choroby proletarjatu (1918). Zangger H.: Eine gefiihrliche Verbesserung des Automobilbenzins (Schweiz. med. Wochenschr. Jg. 53, Nr 2). Z i e 1 i ń s k i J.: Higiena pracy (Warszawa 1929).

WRÓĆ DO WYBORU MINIATUR ZDJĘĆ

WRÓĆ DO WYBORU MINIATUR ZDJĘĆ

Możesz dodać mnie do swojej listy ulubionych sprzedawców. Możesz to zrobić klikając na ikonkę umieszczoną poniżej. Nie zapomnij włączyć opcji subskrypcji, a na bieżąco będziesz informowany o wystawianych przeze mnie nowych przedmiotach.