Rozprawa jest jedną z niewielu polskich prac dotyczących zaburzeń mowy badanych za pomocą metod fonetyki akustycznej. Należy podreślić, że jest to pierwsza w Polsce akustyczna ocena efektów metody fonogestów, z którą surdologopedia wiąże nadzieje na bardziej satysfakcjonujące wyniki procesu uczenia języka i mowy osób niesłyszących. Praca bardzo szeroko i precyzyjnie prezentuje dotychczasową wiedzę o trudnościach w realizacji systemu fonologicznego przez głuchych. Wnosi także nową interpretację zjawisk dotychczas błędnie naświetlanych lub zjawisk zupełnie pomijanych w opisach. Rozprawa wnosi niewątpliwie do refleksji nad głuchotą i nad fonetyką języka polskiego wiedzę nową i przydatną osobom niesłyszącym i ich opiekunom w skomplikowanym procesie poznawania języka.