W XV wieku rycerz gotycki używał jednej z najbardziej wymyślnych zbroi, jakie kiedykolwiek stworzono.
Zbroja gotycka, wykonana w Niemczech, wzięła swoją nazwę od określenia stylu architektonicznego.
Jej celem było nadanie wyglądy wysokiego i szczupłego i wywołującego wrażenie !
Herb rycerza był często umieszczony na jego hełmie tak, że inni mogli go łatwo rozpoznać.
Zbroja wysokiej jakości, która wyróżniała tych rycerzy, zawierała dodatkową warstwę ochronną, watowany kaftan, zwany kubrakiem, i noszony pod zbroją.
Miał on rzemienie do których przypinano poszczególne części zbroi.

Rycerz normandzki pojawił się około 950 r. naszej ery.
Świetny jeździec, był nieustraszony w bitwie, a u boku nosił długi miecz.
W odróżnieniu od niektórych innych zakonów, rycerz normandzki miał służyć, aby ostatecznie uzyskać prawo własności ziemi.
Chociaż jego szkolenie rozpoczynało się, gdy był bardzo młody, nie mógł zostać prawdziwym rycerzem przed ukończeniem 20 lat.
Z upływem lat, ceremonia wprowadzania młodego człowieka do stanu rycerza stała się coraz bardziej złożona i romantyczna.
Rycerz brał czasem udział w pozorowanych walkach i potyczkach turniejowych, aby doskonalić swoje umiejętności.