WYJĄTKOWY MIECZ TEMPLARIUSZY -STAL DAMASCEŃSKA

Prezentowany model jest wierną repliką oryginału (waga i wymiary jak w oryginale).

REPLIKI NASZEJ FIRMY CENIONE SĄ PRZEZ NAJWYŻSZEJ KLASY KOLEKCJONERÓW.

ŚWIETNIE NADAJĄ SIĘ NA PREZENT M.IN. DLA: SZEFA, MĘŻA, CHŁOPAKA ITP.

W OFERCIE POSIADAMY TAKŻE EKSKLUZYWNE OPAKOWANIA DREWNIANE ORAZ SZEROKĄ GAMĘ PRODUKTÓW DO EKSPOZYCJI REPLIK BRONI PALNEJ I BRONI BIAŁEJ, TAKICH JAK : RAMY, ZAWIESZKI, STOJAKI, TABLA itp.

Producent: Płatnerze Hiszpańscy (597)

długość 120 cm
waga: 2,8 kg

Model ten wykonany jest ze stali damasceńskiej. Miecz nie jest naostrzony ani przystosowany do ostrzenia.

Cena nie dotyczy prezentowanego na zdjęciach stojaka

CIEKAWOSTKA:

Konstrukcja miecza zmieniała się wraz ze zmianami, jakie zachodziły w konstrukcji zbroi. W początkach XVI w. ciężka zbroja płytowa zastąpiła kolczugę. Doprowadziło to do tego, że w miejsce krótkich mieczy wprowadzono długie i ciężkie miecze z powiększoną rękojeścią przystosowaną do trzymania broni oburącz.

Wobec narastającej dominacji na plach bitew broni palnej miecz w coraz większym stopniu stawał się bronią cywilną używaną do obrony osobistej i pojedynków.

Szczególnie popularny w pojedynkach był rapier wywodzący się z hiszpańskiego espada ropera z XVI w. Później broń przekształciła się w szpadę, która jest używana do dzisiaj w walkach szermierczych.

Już w XVIII w. moda noszenia miecza ogarnęła całą szlachtę europejską i tych, którzy za szlachtę pragnęli uchodzić.

Najpowszechniej używany i codziennie noszony ył niewielki, lekki miecz do zadawania pchnięć, który po raz pierwszy pojawił się we Francji w XVII w.

Chociaż wprowadzenie broni palnej miało zmienić sposób prowadzenia działań wojennych w Europie, a potem na świecie, to zmiana ta nie nastąpiła natychmiast. Miecz pozostał w arsenale wojownika, szczególnie wśród konnych rycerzy i w piechocie najemnej.

Jednak pod koniec VXII w. technologia broni palnej i taktyka rozwinęły się do tego stopnia, że przydatność miecza na polu bitwy zmalała. Mimo to pozostały "modne" w Europie, gdzie używano ich w pojedynkach i jako symbole statusu społecznego ich właścicieli.

Wielki skok technologiczny w produkcji broni białej miał miejsce ok. 900 r. i był związany z pojawieniem się na Bliskim Wschodzie stali damasceńskiej. Nazwa stali wywodzi się od syryjskiego miasta Damaszek lub od arabskiego słowa "damas", oznaczającego "wodnisty", które może nawiązać do połyskliwości wykonanej z niej głowni.

Podobnie jak w przypadku ognia greckiego technologia stali i użyte materiały są nadal przedmiotem sporów. Jednak produkt końcowy był najprawdopodobniej rezultatem użycia specjalnego stopu i okrytego tajemnicą procesu odkuwania, które w sumie pozwoliły uzyskać głownię spełniającą dwa najważniejsze kryteria skutecznej i niezawodnej broni - twardości (niezbędnej do zachowania wyjątkowej ostrości ostrza) oraz elastyczności zapobiegającej złamaniu głowni przy uderzeniu w broń przeciwnika.

"MIECZ NIGDY NIE JEST ZABÓJCĄ.

TO JEST NARZĘDZIE W RĘCE ZABÓJCY"

Seneka