EDWARD LIGOCKI
ZŁY KAMIEŃ
POWIEŚĆ
WYDAWNICTWO BIBLJOTEKI DZIEŁ WYBOROWYCH
WARSZAWA 1926 r.
Stron 109 + reklama wydaw., twarda oprawa format ok. 17,5 cm x 12 cm
Ze wstępu :
„ Serja powieściowa „Laguny", prowadzona przez siedem tomów, z uwzględnieniem ostatnich przemian dziejowych
- nosiła pewien charakter chronologiczny. Każda z poszczególnych powieści zamknięta była w stosunkowo krótkim
okresie czasu. Epoka 1910 — 1924, będąca prawdziwą epoką dziejów Polski wskrzeszonej, znalazła tam próbę ujęcia
w ramy narracji powieściopisarskiej, o ile chodzi o całość serji. Nie podjąłem dotąd całokształtu tego burzliwego okresu
w jednej książce odrębnej — i oto dzisiaj staram się rzucić na ekran smugę indywidualnych przeżyć człowieka
w ciągu tych długich, po stokroć długich kilkunastu lat.
Jednostką, około której owijam strzępy tej niedalekiej przeszłości, jest Stanisław Kontrymowicz, spotykany już
w inych tomach serji „Laguny". Zbieram tu w skrótach dane biograficzne tego człowieka, jednego z wielu,
którzy przeżyli rozrąbywanie węzła tragedji polskiej na przeróżnych pobojowiskach świata. Pomijam tu w zupełności
temat wojenny — zaznaczam tylko dopełnienia, w innych książkach zawarte. W tomie niniejszym interesuje mnie
indywidualność Kontrymowicza, wykuwana w ogniach przeróżnych, w dosłownem ognia bojowego pojęciu,
i w szarem palenisku zwęglającego na popiół życia.
DANE BIOGRAFICZNE
Stanisław Borsuk-Kontrymowicz, herbu Hippo-centaurus z mitrą, urodzony w roku 1886 w Paryżu z ojca Stanisława,
powstańca, w roku 1870 adjutanta cesarza Napoleona III, kawalera Legji Honorowej, i Antoniny z Łażyńskich, herbu
Pomian z odmianą. O rodzinie Łażyńskich wspomina Honore de Balzac (La fausse maitresse). Stanisław Kontrymowicz
ojciec był synem siostry stryjecznej Hieronima hr. Kamienieckiego z Pilawiniec na Podolu rosyjskiem (Laguna morta).
Sierota od wczesnego dzieciństwa, wychowywał się u baronowej d'Aigremont de Puidoux, Kontrymowiczówny z domu.
Po ukończeniu liceum Louis le Grand w Paryżu wstąpił do szkoły wojskowo leśnej w Nancy, którą opuścił w stopniu
podporucznika w lipcu 1912 roku.
Wkrótce potem jedzie po raz pierwszy w życiu do Polski i osiada w rodzinnym majątku na Białej Rusi. Wojna zastaje go
w kraju. Przez Odesę i morze Śródziemne śpieszy do swego pułku na front francuski. Walczy na froncie, jest ranny
pod Soissons, leczy się w szpitalu w Vic sur Cere, niedaleko Mont Dore (Sambra i Moza).
Powróciwszy do zdrowia, wraca do pułku, i w r. 1918 przechodzi do armji Hallera, bierze udział w walkach w Szampanji,
poczem, przydzielony do sztabu, razem z jenerałem w kwietniu 1919 roku jedzie do Polski.
Przeżywa przedtem niezapomniane godziny wkroczenia szwadronu ułanów polskich do odzyskanego przez Francję
Strasburga. W Polsce bierze udział w walkach na froncie lwowskim, odkomenderowany jest następnie do Jabłonny i Skierniewic,
a na początku 1920 roku, w sztabie hallerowskim, współdziała w okupowaniu Pomorza. Wybuch bomby niemieckiej w Tczewie
osmala mu twarz. Po likwidacji frontu pomorskiego major Kontrymowicz przydzielony jest do 3 armji, bierze udział w kijowskiej wyprawie,
i spotyka się podczas odwrotu z rotmistrzem Janem Kamienieckim (nowela Odwrót w tomie Derwisz tańczący).
Odcięty od kolumny wojsk polskich pod Żytomierzem, ranny i torturowany, cudem uchodzi śmierci, i przedziera się do rodzinnego
majątku, nad Prypeć gdzie zastaje już tylko zgliszcza (Płonące Reims).
Nić jego dziejów, uzupełnioną wstępem niniejszym, znajdzie czytelnik w opowieści Zły kamień."
Stan oferowanego egzemplarza widoczny jest na fotografii do aukcji :
uszkodzenia i ubytki grzbietu, podklejenia grzbietu na wyklejkach;
wewnątrz stan dobry stosowny do wieku; zagięcie naroża przy tylnej wyklejce.
Ze względów prawnych wysyłka wyłącznie na terytorium Polski !
Nie wysyłam za pobraniem !
|
|
|
|
|
