|
Arnold Zweig, ur. 10 listopada 1887 w Glogau (ob. Głogów), zm. 26 listopada 1968 w Berlinie Wschodnim ? niemiecki pisarz, pacyfista.
Był synem żydowskiego siodlarza. Wykształcenie odbierał w gimnazjum w Katowicach, a następnie studiował filozofię, filologię nowożytną, germanistykę, historię i historię sztuki. Brał udział w pierwszej wojnie światowej, pod jej koniec pracował w wydziale prasowym sztabu frontu wschodniego w Kownie. Po przeżyciach z okresu I wojny światowej pozostał zaangażowanym pacyfistą, a także zetknął się z wschodnioeuropejskim syjonizmem. Od 1923 roku mieszkał w Berlinie, był redaktorem żydowskiego pisma Jüdischen Rundschau. W tym okresie był bardzo zaangażowany w działalność syjonistyczną. Po przejęciu władzy przez hitlerowców w 1933 roku zmuszony był opuścić Niemcy; poprzez Czechosłowację i Szwajcarię dotarł do Francji, gdzie zatrzymał się na dłużej i spotkał się z innymi niemieckimi emigrantami: Tomaszem Mannem, Lionem Feuchtwangerem, Anną Seghers i Bertoltem Brechtem. Ze względu na swoje syjonistyczne przekonania wyjechał do Palestyny (Hajfa). Wydawał tam niemieckojęzyczne pismo emigracyjne "Orient". Podczas pobytu w Palestynie zraził się do syjonizmu i zaczął się coraz bardziej skłaniać ku socjalizmowi.
W roku 1948 zdecydował się powrócić do Niemiec Wschodnich. Po wojnie pełnił funkcje w aparacie władzy NRD i uczestniczył w ruchu pokojowym (między innymi był delegatem na Kongresy Pokojowe w Paryżu i Warszawie).
Ważniejsze dzieła:
Nowele o Klaudii (Novellen um Claudia, 1912)
Wielka wojna białych ludzi' (Der große Krieg der weißen Männer cykl powieściowy, 1[zasłonięte]927-19)
Czas dojrzał (Die Zeit ist reif, 1958)
Młoda kobieta z roku 1914 (Junge Frau von 1914, 1931)
Wychowanie pod Verdun (Erziehung vor Verdun, 1935)
Spór o sierżanta Griszę (Der Streit um den Sergeanten Grischa, 1927 [1])
Umilkły działa (Die Feuerpause, 1954)
Intronizacja (Einsetzung eines Königs, 1937)
Topór z Wandsbek (Das Beil von Wandsbeck, 1943)
|
