|
Arnold Zweig,
ur. 10 listopada 1887 w Glogau (ob. Głogów), zm. 26 listopada 1968 w
Berlinie Wschodnim ? niemiecki pisarz, pacyfista.
Był synem żydowskiego siodlarza. Wykształcenie odbierał w gimnazjum
w Katowicach, a następnie studiował filozofię, filologię nowożytną,
germanistykę, historię i historię sztuki. Brał udział w pierwszej
wojnie światowej, pod jej koniec pracował w wydziale prasowym sztabu
frontu wschodniego w Kownie. Po przeżyciach z okresu I wojny
światowej pozostał zaangażowanym pacyfistą, a także zetknął się z
wschodnioeuropejskim syjonizmem. Od 1923 roku mieszkał w Berlinie,
był redaktorem żydowskiego pisma Jüdischen Rundschau. W tym okresie
był bardzo zaangażowany w działalność syjonistyczną. Po przejęciu
władzy przez hitlerowców w 1933 roku zmuszony był opuścić Niemcy;
poprzez Czechosłowację i Szwajcarię dotarł do Francji, gdzie
zatrzymał się na dłużej i spotkał się z innymi niemieckimi
emigrantami: Tomaszem Mannem, Lionem Feuchtwangerem, Anną Seghers i
Bertoltem Brechtem. Ze względu na swoje syjonistyczne przekonania
wyjechał do Palestyny (Hajfa). Wydawał tam niemieckojęzyczne pismo
emigracyjne "Orient". Podczas pobytu w Palestynie zraził się do
syjonizmu i zaczął się coraz bardziej skłaniać ku socjalizmowi.
W roku 1948 zdecydował się powrócić do Niemiec Wschodnich. Po wojnie
pełnił funkcje w aparacie władzy NRD i uczestniczył w ruchu
pokojowym (między innymi był delegatem na Kongresy Pokojowe w Paryżu
i Warszawie).
Ważniejsze dzieła:
Nowele o Klaudii (Novellen um Claudia, 1912)
Wielka wojna białych ludzi' (Der große Krieg der weißen Männer cykl
powieściowy, 1[zasłonięte]927-19)
Czas dojrzał (Die Zeit ist reif, 1958)
Młoda kobieta z roku 1914 (Junge Frau von 1914, 1931)
Wychowanie pod Verdun (Erziehung vor Verdun, 1935)
Spór o sierżanta Griszę (Der Streit um den Sergeanten Grischa, 1927
[1])
Umilkły działa (Die Feuerpause, 1954)
Intronizacja (Einsetzung eines Königs, 1937)
Topór z Wandsbek (Das Beil von Wandsbeck, 1943)
|
