Autorka postawiła sobie ambitne zadanie: zrekonstruowanie strategii tożsamościowych wychowanków placówek opiekuńczo-wychowawczych, którzy zostali naznaczeni podwójnym piętnem dysfunkcyjnej rodziny pochodzenia iinstytucjonalizacji, jakiej podlegali w najbardziej dla nich formatywnym okresie życia. (...) Udało się też autorce przełamać negatywny stereotyp wychowanka placówek opiekuńczo-wychowawczych i negatywny stereotyp tychże placówek.
Z recenzji prof. dr hab. Marioli Flis
Konsekwentne realizowanie perspektywy socjologii interpretatywnej pozwoliło autorce pokazać różne, biograficznie, społecznie i instytucjonalnie uwarunkowane procesy formowania się tożsamości badanych oraz przeanalizować je w kontekście różnych typów pracy biograficznej. […] Praca stanowi novum w literaturze przedmiotu, zwłaszcza tej traktującej o placówkach opiekuńczo-wychowawczych i ich podopiecznych w okresie PRL-u […]. Jestem przekonana, że spotka się z zainteresowaniem osób zajmujących się problematyką wykluczenia społecznego, dzieciństwa, procesów socjalizacyjnych czy też badaczy biografii. Znajdzie czytelników nie tylko wśród socjologów, ale i pedagogów, psychologów oraz osób interesujących się historią społeczną PRL-u.
Z recenzji prof. dr hab. Kai Kaźmierskiej
Agnieszka Golczyńska-Grondas, socjolożka, adiunkt w Katedrze Socjologii Stosowanej iPracy Socjalnej Uniwersytetu Łódzkiego. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół problematyki ubóstwa i wykluczenia społecznego oraz zastosowania metody biograficznej – w szczególności analiz historii życia, tożsamości i ról społecznych – w badaniach zbiorowości zagrożonych marginalizacją. Ponadto zajmuje się analizą działań podejmowanych wobec takich zbiorowości przez instytucje i organizacje pomocowe. Opublikowała książkę Mężczyźni z enklaw biedy. Rekonstrukcja pełnionych ról społecznych (2004), jest autorką i współautorką licznych artykułów i opracowań tematycznych. Członkini zespołu Łódzkiej Szkoły Badań nad Biedą i Pomocą Społeczną.
