wspomnienia podchorążego 19 pułk piechoty 1939
tytuł: Wrzesień podchorążego autor Franciszek Wankiewicz
wyd 1985, str 236, stan dobry
W kampanii wrześniowej pułk walczył w ramach oddziału wydzielonego ppłk. Sadowskiego. W pierwszych dniach września obsadził przedmoście "Włocławek". Początkowo pozostawał bez kontaktu z nieprzyjacielem. 6 września od gen. Władysława Bortnowskiego pułk otrzymał rozkaz utrzymania przedmościa do czasu przejścia na zachodni brzeg Wisły 16 Dywizji Piechoty. Po jej przemarszu miał zniszczyć most, wycofać się na zachodni brzeg rzeki i dołączyć do 27 Dywizji Piechoty. 8 września oddziały Grupy Operacyjnej gen. Bołtucia zakończyły przeprawę. Gen. Bortnowski wydał rozkaz przesunięcia OW pod Płock. Tam pułk miał zluzować Nowogródzką Brygadę Kawalerii.
Po zniszczeniu mostu pułk rozpoczął marsz wzdłuż Wisły. We Włocławku pozostawiono jako ubezpieczenie dwie kompanie z baterią artylerii. Główne siły OW dotarły na miejsce 10 września. Ppłk Sadowski postanowił skupić wysiłek na obronie rejonu Radziwia oraz odcinka Kępa Tokarska-Tokary-Rąbierz. 11 września pułk wszedł w skład GO gen. Tokarzewskiego-Karaszewicza. W tym czasie niemiecka 3 DP zajęła Płock, nocą z 11 na 12 września Niemcy zajęli wyspę Kępa Tokarska. 12 września rozpoczęli forsowanie Wisły. Pod Radziwiem ich oddziały zostały powstrzymane. Jednak na odcinku bronionym przez I batalion, nieprzyjaciel uchwycił przyczółek i zdobył Tokary, Rąbierz i Okopy.
13 września o 6:30 ruszył polski kontratak. I batalion uderzył na Dobrzyków, III na Tokary , a II na Radziwie. Wspierał je I/5 pal. Około. 10:00 natarcie załamało się. Bataliony rozpoczęły działania opóźniające. Na skraju lasów Łąckich powstrzymano nacierającą niemiecką 3 DP przy dużych stratach obu stron. Straty polskie wynosiły około 300 poległych i 700 rannych. Nocą z 13/14 września zorganizowano obronę doraźną. III batalion bronił wzgórza przy szosie Gostynin - Radziwie, II batalion skraju lasu na południowy zachód od stacji kolejowej Łąck, a I batalion obsadził dwór w Łącku.
Sytuacja stałą się również groźna dla dowódcy GO. Gen. Tokarzewski-Karaszewicz skierował pod Płock dwa wzmocnione bataliony 27 DP, a na rozkaz gen. Kutrzeby kolejne dwa celem wzmocnienia obrony odcinka 19 pp, tak by siłami 15 DP wyrzucić Niemców za Wisłę. Nocą z 13/14 września 19 pułk przeszedł pod rozkazy dcy 27 DP gen. Drapelli. 14 września 19 pułk uderzał wspólnie z 24 pułkiem piechoty. W boju spotkaniowym z niemieckim 8 pułkiem piechoty obie strony poniosły znaczne straty. Broniący wzgórz na południowym skraju lasu w rejonie dworu Łąck III/19 pp został pobity.
15 września po północy ruszyło kolejne natarcie pod dowództwem dowódcy piechoty dywizyjnej 27 DP płk. Gwido Kawińskiego. Około 10:00 pułki wyszły na przedpole Bud Chocimskich. Silny opór niemieckiego 8 pp powstrzymał polskie natarcie. Próbę wyparcia Niemców za Wisłę podjęto też po południu. 19 pp i 24 pp weszły do Radziwia. Tam ranny został ppłk Sadowski. Niemcy zdołali jednak utrzymać mały przyczółek.
16 września załamał się front polski nad Bzurą. 19 pp otrzymał zadanie wyjść na rubież Gąbin - Słubice. Nowe rozkazy gen. Tokarzewskiego-Karaszewicza nakazywały odejść do Iłowa. 17 września niemieckie ataki lotnictwa zadały maszerującym kolumnom ogromne straty. Resztki pułku dotarły do przeprawy pod Witkowicami.
19 Pułk Piechoty Odsieczy Lwowa przestał istnieć. Małe grupy żołnierzy zdołały jednak przedrzeć się do Warszawy, gdzie zameldowały się u dowódcy macierzystej 5 DP gen. Zulaufa.
Likwidacja mojej kolekcji książek militarnych zobacz inne aukcje
////////////////////////////
