Temat sztuki najnowszej po raz trzeci już – przypomnieć warto sesje: „Sztuka polska po 1945 roku” (1984) i „Sztuka dzisiaj” (2001) - stał się źródłem kontrowersji, polemik i odmiennych ocen historyków i krytyków sztuki, socjologów i historyków. Zdajemy sobie sprawę z zachodzących na naszych oczach zmian w humanistyce - czytamy w nocie na skrzydełku - opadającej fali do niedawna popularnych teorii i metodologicznych ujęć. Przez minione trzydzieści lat byliśmy świadkami niezwykłych wydarzeń politycznych, historia tworzyła się na naszych oczach. Jej ślady w sztuce i opracowaniach badaczy trudno jednak odnaleźć. Jest natomiast obfitość szczególnie rozumianej polityczności właściwa ujęciom i sztuce krytycznej. Nietrudno zauważyć, jak bardzo brakuje opracowań na temat historii polskiej sztuki najnowszej. Nie tylko podstawowych monografii, prac o najważniejszych wydarzeniach czy zjawiskach, ale przede wszystkim szerszych chronologicznie systematyzacji, jak i metody zdolnej ująć fenomen sztuki tych wyjątkowych czasów.

„Współczesność – historia nieznana”. Jak dalece autorom tego tomu, pełnego pasji, diametralnie odmiennych ujęć i optyk udało się przynajmniej naszkicować wstępny jej obraz - mogą się przekonać jego czytelnicy.

Bogato ilustrowana publikacja zawiera streszczenia w jęz. angielskim oraz indeks osób.

Stron. 192