Opis książki

W konsekwencji mimo niewielkich rozmiarów, Dubrownik stał się liczącym czynnikiem na obszarze zachodnich Bałkanów. Raguza nie mogła wprawdzie otwarcie przeciwstawić się ówczesnym mopcarstwom (Wenecji czy Turcji), ale zdolna była do wpływania na ich politykę a także do skutecznego wygrywania rywalizacji z mniejszymi państwami sąsiednimi. Kolejne nabytki terytorialne, dodajmy, uzyskane drogą pokojową, pozwoliły na przekształcenie miasta-państwa w Republikię władajacą może niezbyt imponującym, ale jednak wymiernym stukilometrowym pasem dalmatyńskiego wybrzeża wraz z kilkoma wyspami całkiem pokaźnych rozmiarów.

W zgodnej opinii badaczy w okresie XIV-XVI w. Dubrownik (nazywany wówczas Raguzą) przeżywał okres swego największego rozkwitu. Choć Raguzanie w sensie organizacyjnym bardzo wiele zawdzięczali Wenecjanom, uwolnienie się od ich uciążliwej zwierzchności w 1358 r. i przejście pod łagodną protekcję odległych władców Węgier (pod którą miasto pozostawało formalnie do 1526 r.) stworzyło warunki do kształtowania autonomicznej działalności politycznej.

Uwagi :

Książka pobiblioteczna, zawiera pieczątki i adnotacje. Brzegi stron trochę zakurzone.