CD w Jewelcase, Glitterhouse, nowa w folii.

"Boski debiut solowy", "ciemne atmosferyczne ballady", "intensywne, porywające, trzymające w napięciu". Tak zachwycona prasa pisała, gdy głowny koń pociągowy 16 Horsepower, David Eugene Edwards, po raz pierwszy pogalopował samotnie. Teraz mamy rodział drugi: teatr dla uszu w najprawdziwszym tego słowa znaczeniu.

Gdy w 2002 roku Wim Vandekeybus poszukiwał kompozytora muzyki do najnowzzej sztuki swego renomowanego tanecznego projektu teatralnego Ultima Vez, poradzono mu, by udał się na koncert 16 Horsepower. Choreograf przyszedł, zobaczył a wygrał Edwards... Zachwyt, który potem działal w obie strony. Wprawdzie dotychczasowe dokonania 16 Horsepower ani Edwardsa nie miały z nowoczesnym tańcem wiele wspólnego, ale pracą brukselczyka, który przecież wcześniej współpracował z takimi osobistościami jak Marc Ribot czy David Byrne, był natychmiast oczarowany: "He goes about dancing in a very physical way. I find him to be sincere with regard to his emotions and creativity. His dancers look grubby, dripping with sweat. They dance with full dedication. I was not afraid of this assignment. In the end he chose me for what I do. That took a lot of pressure off me."

Podstawą sztuki był cały kontekst legendy o Orfeuszu: świat nadziemny i podziemny, miłość i śmierć, rezygnacja i odmowa. Mit, jakby stworzony dla Edwardsa, który sam o sobie mówi, ze ciężko mu nie opowiadać o ciemnych stronach życia.

Utwory z pierwszego albumu Woven Hand posłużyły za bazę, zostały jednak całkowicie na nowo opracowane, do tego doszło kilka nowych utwórów. tak powstały materiał jeszcze raz zmiksowano i dodano kolejne dźwięki. Muzyka i choreografia stały się jednością.

Także tym razem nie brakuje typowych elementów muzyki 16 Horsepower. Czy czysto instrumentalnie, czy też ze śpiewem, banjo brzęczy mrocznie, jak zawsze wywołuje w nas Edwards strach i uczucie otchłani. Uwolniony od zwykłych ograniczeń "normalnego" albumu, otwiera się tym razem zupełnie: "A tailor made opportunity to broaden my musical horizons" "For some time I have been wanting to work with non-musical sounds. This was my chance."

Wielowarstwowe aranzacje, kaskady dźwięków i krajobrazy dźwiękowe, raz dzikie, raz oswojone... Także bez ruchu tancerzy przeżycie bardzo obrazowe.

Zwraca uwagę min. 14-minutowy cover klasyka Billa Withersa "Ain't No Sunshine". Artysta wprowadził nawet głosy swojej żony i dzieci, jak również krakanie wron z własnego ogrodu, cudowne symbole miłości i samotności, osobiste jak nigdy dotąd.

Tracklista:

Cripplegate (Standing On Glass)
Animalitos (Aint No Sunshine)
White Bird
Snake Bite
My Russia (Standing On Hands)
The Way
Aeolian Harp (Under The World)
Your Russia (Without Hands)
Another White Bird
Story And Pictures