Marszałek Rzeszy Hermann Göring, as myśliwski w I wojnie światowej, ostatni dowódca słynnej eskadry Manfreda von Richthofena, uczestnik prawicowego puczu monachijskiego w 1923 r., po dojściu nazistów do władzy w 1933 roku szybko stał się "osobą nr Dwa" w Trzeciej Rzeszy. Szybko skumulował w swoim ręku olbrzymią władzę i wiele stanowisk. Jako naczelny dowódca Luftwaffe zbudował w ciągu kilku lat potężną flotę powietrzną oraz rozwinął przemysł lotniczy. Potem jednak zaniedbał własne dzieło i nie umiał ochronić niemieckiej gospodarki od ciosów zadawanych przez bombardowania lotnicze Aliantów. Tryskający energią, inteligentny, obyty światowiec, koneser sztuki z czasem zmienił się w zniewieściałego, infantylnego sybarytę, nieradzącego sobie z zamiłowaniem do zbytku i nałogiem morfinizmu. Fizyczny i intelektualny kryzys przełamał w sobie dopiero podczas uwięzienia i procesu w Norymberdze. Należał do twórców imperium zła, powołał do życia Gestapo i system permanentnej iwigilacji społeczeństwa. Z drugiej strony starał się powstrzymywać wybuch wojny w Europie, a jako zapalony myśliwy wprowadził w Niemczech pierwsze nowoczesne prawo łowieckie oraz humanitarne ustawodawstwo chroniące przyrodę. Do końca III Rzeszy cieszył się olbrzymią popularnością wśród większości Niemców, którzy wybaczali mu liczne słabości.