WIZYTÓWKA. Le comte [WŁADYSŁAW, GRZEGORZ] BRANICKI. Wym. 44 x 75 mm. Stan b. dobry.

Władysław Grzegorz Branicki (ur. 25 lutego 1783, zm. 27 sierpnia 1843 w Warszawie) – generał i senator rosyjski.Jedyny syn Franciszka Ksawerego i Aleksandry (prawdopodobnie córki carycy Katarzyny Wielkiej). W dzieciństwie ulubieniec carycy Katarzyny – tuż po urodzinach zapisany jako praporszczik do rosyjskiego Lejb-Gwardyjskiego Przeobrażeńskiego Pułku, a już w wieku 9 lat wstąpił do niego jako porucznik. Wraz z ojcem brał aktywny udział w wojnie Rosji z Turcją, zyskując w 1809 r. manowanie na fligeladiutanta, a w 1810 r. na kapitana. W czasie wojny 1812 r. był w świcie cara Aleksandra I i w sztabie 1 Armii Zachodu. Za udział w bitwie pod Smoleńskiem został mianowany pułkownikiem – walczył pod Borodino. W czasie kampanii 1813 r. brał udział w bitwie pod Dreznem i Lipskiem, za które otrzymał Order św. Włodzimierza. W 1814 r. wziął udział w bitwach pod La Rothière i Arcis-sur-Aube oraz w zdobyciu Paryża – w tym samym roku mianowano go generał-majorem. Później związany był z Wielkim Księciem Konstantym, którego miał powstrzymać przed wystąpieniem przeciwko jego bratu Mikołajowi I w czasie powstania dekabrystów. W 1826 r. przyjął służbę na dworze w randze Jägermeistra. Po wybuchu Powstania Listopadowego nie wystąpił czynnie po stronie Rosji, ale powstania nie poparł. 8 maja 1831 r. został senatorem, a w 1838 r. tajnym radcą. W tym samym 1838 r., po śmierci matki, został jedynym właścicielem dóbr białocerkiewnych i jednej z największych fortun w ówczesnej Europie. W 1839 r. uzyskał potwierdzenie w Rosji tytułu hrabiowskiego (do dzisiaj nie jest jasne kiedy tytuł ten Braniccy mieliby otrzymać), a w 1841 r. Order Orła Białego. Karierę zakończył jako wielki łowczy cesarstwa rosyjskiego.