Winobluszcz pięciolistkowy

Parthenocissus quinquefolia

Winobluszcz pięciolistkowy jest silnie rosnącym pnączem zrzucającym liści na zimę.

Należy do rodziny winoroślowatych Vitaceae. Pochodzi z Ameryki Północnej.
Za pomocą przylg, korzeni czepnych i rozwidlonych, wijących wąsów czepia się podpór i wspina samoczynnie. Młode pędy są czerwonawe.

Liście są złożone zazwyczaj z 5 eliptycznych liści 4–10 cm długości, z wierzchniej strony zielonych,

od spodu szarozielonych, na brzegu grubo piłkowanych.

Jesienią liście przebarwiają się na szkarłatnoczerwono.

Pędy osiągają 10–20 m długości (roczne przyrosty wynoszą ok. 1–2 m).

Kwiaty są niepozorne, zielonkawe, rozwijają się w końcu VII i na początku VIII, są miododajne.

Po przekwitnieniu pojawiają się granatowe, z woskowym nalotem, okrągłe owoce (jagody) o średnicy około 6 mm, które dojrzewają we wrześniu i październiku.

Winobluszcz pięciolistkowy nadaje się do obsadzania ogrodzeń (na przykład siatek),

okrywania ścian, altan, pergoli i innych podpór.

Jest całkowicie mrozoodporny, mało wymagający.

Można go sadzić także na balkonach.
Jeśli roślina nie jest posadzona przy podporze, wtedy rosnąc pokrywa szczelnie powierzchnię gleby.

Winobluszcz pięciolistkowy może rosnąć w słońcu, półcieniu lub cieniu,

na przeciętnych przepuszczalnych glebach.

Jednak egzemplarze posadzone na stanowisku słonecznym intensywniej przebarwiają się jesienią na szkarłatnoczerwony kolor.

Pytania? 501 [zasłonięte] 598