Sprzedam działki pod zabudowę jednorodzinną w pięknej okolicy Wrocławia Wilkszyn-Pisarzowice 

- 2 km od granicy miasta, a 20 min. do centrum Wrocławia

- dolnośląska wieś ,powiat Średzki , gmina Miękinia 

INFRASTRUKTURA :

- prąd, wodociąg, , sieć telefoniczna, internet kablowy ,dostęp do internetu bezprzewodowego.

- wjazd z głównej drogi asfaltowej - pierwszej kolejności odśnieżania 

- ogrodzenie , liczne nasadzenia w granicy działki

- zarybiony niewielki staw, miejsce na ognisko 

Istnieje dowolna możliwość konfiguracji podziału .

Załączona mapka jest wstępnym projektem zaprogramowanym przez geodetę.

tel.kom. 794 [zasłonięte] 533     

Dodatkowe informacje  o miejscu 

Lokalizacja w niedalekim  sąsiedztwie lasu, z licznymi trasami do uprawiania sportów rowerowych, nordic walking, spacerów.

W odległości 10 minut samochodem zalew z możliwością kąpieli oraz liczne stawy dla wędkarzy. Pachnące lasem czyste powietrze.

Okolica bogata w unikatowe zabytki: stary kościół w Wilkszynie, Pałac na wodzie w Wojnowicach, Pałac w Prężycach, Zamek w Leśnicy, odrestaurowany romantyczny Pałac Brzezina

W odległości 5 minut autem... sklep SPAR, restauracja ,, KREDENS,, stacja paliw ,,GAZELA,, Poczta Polska,serwisy samochodowe,rowerowe itp...

W miejscowości ,,ORLIK,, do koszykówki i piłki nożnej. Liczne tereny sportowe, szkoła, przedszkole. Bezpośrednia komunikacja autobusowa oraz kolejowa

ps.kilka informacji z netu dla lubiących poczytać ...

http://www.wilkszyn.wroclaw.pl/?page_id=2

Charakterystyka miejscowości 

Wilkszyn jest średniej wielkości wsią położoną w bezpośrednim sąsiedztwie Wrocławia, w północno-wschodniej części gminy Miękinia, przy drodze wojewódzkiej nr 336. Wieś liczy 1050 faktycznych mieszkańców (stan na grudzień 2006), z czego nieco ponad 800 jest urzędowo zameldowanych. Świadczy to o bar­dzo dynamicznym rozwoju demograficznym wsi, związanym głównie z nowym osadnictwem. Wieś Wilkszyn po raz pierwszy została wzmiankowana w roku 1175, kiedy to weszła w skład dóbr klasztoru cystersów w Lubiążu. Własnością cystersów Wilkszyn pozostawał aż do sekularyzacji dóbr kościelnych w roku 1807, kiedy przeszedł na własność państwa pruskiego, a następnie w ręce prywatne. Na przełomie XIX i XX wieku Wilkszyn był tętniącą życiem wsią (były tu zakłady rzemieślnicze, dwie piekarnie, dwie masarnie), a także ośrodkiem rekreacyjnym i turystycznym, o czym świadczą istniejące wówczas we wsi dwie restauracje i dwa domy wypoczynkowe. Przez większość okresu powojennego Wilkszyn był wsią typowo rolniczą. Dopiero przemiany społeczne-gospodarcze ostatnich lat znacząco wpłynęły na charakter wsi. Obecnie istnieją tu 2–3 gospodarstwa rolne, natomiast większość mieszkańców (zarówno nowych jak i sta­rych) pracuje w pobliskim Wrocławiu.

W centrum wsi dominuje stara zabudowa, pochodząca częściowo z XVIII i XIX wieku. Są to domy średniej wielkości, pokryte dachem dwuspadowym (w niektórych przypadkach z naczółkami). Skupiają się one wzdłuż ciągu ulic Marszowicka – Główna (szosa wojewódzka), a także wzdłuż równoległych do nich ulic Wilkszyńskiej i Błotnej. Wiele z tych domów zostało w ostatnim okresie zmodernizowanych termicznie i odnowionych. Centralną budowlą miejscowości i dominantą jej krajobrazu jest barokowy kościół z XVIII w. Wraz z pobliską figurą św. Jana Nepomucena oraz położoną po przeciwnej stronie drogi plebanią (również z XVIII w.) stanowi on kompleks obiektów zabytkowych. Kościół wyznacza początek osi urbanistycznej centralnej części miejscowości, która przez centralny plac wsi (ze stawem) biegnie do placyku z krzyżem na skrzyżowaniu ulicy Głównej z ulicami Boczną i Wiśniową. Luki pomiędzy starą zabudową wzdłuż ulic Marszowickiej, Wilkszyńskiej i Błotnej wypełniły w ostatnich latach nowe domy mieszkalne. Proces zabudowy obejmuje jednak przede wszystkim obszary położone praktycznie we wszystkich kierunkach wokół wsi, co znacząco zmienia charakter urbanistyczny miejscowości (niegdyś typowej ulicówki) i prowadzi do rozwoju sieci nowych ulic (stan na I kwartał 2007 roku – 27 nowych ulic). Architektura nowych domów w olbrzymiej większości wpisuje się w tradycyjny typ zabudowy. Są to obiekty małe lub średnie, z dwuspadowym dachem, zwykle krytym dachówką lub jej imitacją. Zarówno sta­re, jak i nowe domy otoczone są zwykle zadbanymi ogródkami, a wieś, mimo zaniedbań w dzie­dzinie infrastruktury, ma wygląd bardzo schludny.

Głównym ciągiem komunikacyjnym Wilkszyna jest droga wojewódzka (ulice Marszowicka i Główna) o bar­dzo zniszczonej nawierzchni asfaltowej. Wzdłuż części ulicy Głównej biegnie podniesione pobocze o na­wierzchni ziemnej, pełniące rolę „chodnika”. Droga ta na terenie wsi jest oświetlona. Pozostałe ulice to drogi gminne, utrzymywane poprzez systematyczne posypywanie tłuczniem lub żużlem. Dotyczy to również centralnego placu wsi. Wiele ulic, głównie nowych, nie jest oświetlonych. Nie istnieje kanalizacja burzowa. We wsi istnieje gminna sieć wodociągowa, dostarczająca wodę bardzo dobrej jakości. W ostatnich latach wykonana została sieć gazowa, z której w dużej mierze korzystają nowi mieszkańcy. Brak jest kanalizacji sanitarnej. Centrum wsi jest w pełni stelefonizowane (posiada kanalizację telefoniczną TP S.A.), co jest jej dodatkowym atutem. Prywatna firma dostarcza dostęp do Internetu za pośrednictwem technologii radiowej. Od wielu lat mieszkańcy Wilkszyna korzystają z komunikacji podmiejskiej – autobus linii 623. Handel i usługi ograniczone są do czterech małych sklepów spożywczych i spożywczo-przemysłowych. Istnieje tu również rozlewnia gazu Gazela. We wsi nie ma placówek gastronomicznych, co stanowi regres w porównaniu z czasami przedwojennymi.

W Wilkszynie działa Biblioteka Publiczna oraz Świetlica Wiejska (obok istnieje nowoczesny plac zabaw). Niestety, wielkość pomieszczenia świetlicy nie zaspokaja potrzeb mieszkańców – warunki nie sprzyjają organizacji zebrań wiejskich czy też większych imprez (Dożynki), zabaw karnawałowych itp. Działa także Uczniowski Klub Sportowy Zorza Wilkszyn z długoletnią tradycją. Okolice Wilkszyna mają potencjalnie duże walory krajobrazowe, związane z dużym kompleksem leśnym (Las Mokrzański) przylegającym do wsi od strony południowej oraz otwartym widokiem na Dolinę Odry i Wzgórza Trzebnickie w kierunku północnym.

Historyczne nazwy miejscowości :

1175 – Wilcesin, Ellende

1320 – Wilksin, Ellende

1786 – Wilxin, Ellend

1926 – Wilxen, Trautensee

Kalendarium :

1175 – Wilesin wzmiankowany jako wieś książęca. W tym samym roku nadana klasztorowi w Lubiążu jako uposażenie wraz z polami, wodami i lasami oraz innymi dobrami w okolicy.

1320 – książę Henryk VI bierze do swojej służby gospodarzy z Wilkszyna, płacąc im za pracę po 12 groszy polskich.

1335 – rejestr nuncjusza papieskiego Galharda wspomina o kościele w Wilkenow, przy czym nazwa miejscowości została poprawiona na Wilxen.

1352 – Miłoszyn wzmiankowano jako folwark należący do opactwa w Lubiążu, którego włodarzem był mnich Eyko.

1353 – Wilkszyn został włączony do księstwa wrocławskiego.

1472 – Opat Lubiąża jako właściciel wsi Wilkszyn i Miłoszyn, potwierdza wcześniej nadane prawa do osadnictwa na pra­wie niemieckim. Do końca XVIII wieku brak jest wzmianek o obu wsiach. Dopiero w 1786 roku, w opisie Śląska odnajdujemy informację o Wilkszy­nie. Wieś nadal wchodzi w skład dóbr klasztoru lubiąskiego, liczy 27 gospodarstw oraz folwark. Istnieje szkoła, działa karczma. Wymieniony jest także kościół z plebanią.

1785 – Miłoszyn jest małą wsią liczącą zaledwie 16 mieszkań­ców i dwa gospodarstwa. Nadal jest wsią klasztorną z należącym do opatów folwarkiem i zamkiem.

Po sekularyzacji zakonów w 1807 roku, dobra klasztorne znalazły się pod zarządem państwa, a następnie wystawione na sprze­daż lub przekazane w dzierżawę.

1810 – Majątkami Wilkszyn i Miłoszyn w imieniu państwa zarzą­dza Królewski Urząd Podatkowy w Środzie Śląskiej.

1830 – Wilhelm Jordan kupuje Miłoszyn za sumę 17 tys. talarów.

1845 – folwark Wilkszyn pozostaje pod zarządem Państwa, wieś liczy 73 domy, 11 rzemieślników i 6 kupców.

1905 – Wilkszyn staje się dużą wsią z gospodarstwami małej i średniej wielkości. Strukturę gospodarczą tworzą warsz­taty rzemieślnicze, dom towarowy, 2 masarnie, 2 piekar­nie, funkcjonuje restauracja i 2 domy wycieczkowe „Wenzel” i „Leśny zamek”.

1925 – na południowy wschód od Wilkszyna, w kierunku Mokrego, w przy­siółku zwanym „Neuen Siedlung” powstaje wiejska rezy­dencja w angielskim stylu, wybudowana kosztem około 2 milionów marek przez panią Briegemann, dziedziczkę fabryki obu­wia. Położony w parku pałac, zwany był „błękitną willą”. Obecnie miejsce to nazywane jest „Parkiem Geringa”. Sołectwo leży w północno-wschodniej części gminy Miękinia, przy granicy z miastem Wrocławiem.

Forma wsi : Ulicówka z częściowo zachowanym historycznym układem owalnico­wym, z kościołem w historycznym centrum wsi. W skład sołectwa wchodzi przysiółek Miłoszyn.

Charakter zabudowy : Zabudowa wsi jest jednorodna, tworzą ją niewielkie domy miesz­kalne,

1 kondygnacyjne, nakryte dachem dwuspadowym, w układzie szczytowym równoległym w stosunku do osi drogi. Obecnie wyremontowane, zachowały jednak gabaryty i historyczny układ działek. W swym pierwotnym kształcie pochodzą prawdopodobnie z czasów budowy kościoła, z około 2 ćwierci XVIII i połowy XVIII wieku. Niektóre z nich zachowały szczątki dekoracji elewacji i naroży.

Zabytki :

1. Kościół parafialny pod wezwaniem św. Wawrzyńca, wzmiankowany w 1335 roku, obecny barokowy, wzniesiony został w 1721 roku, res­taurowany w 1909 roku, remontowany w 1963 i 1974 roku. Obiekt wzniesiony na planie prostokąta z wieżą, od zachodu, nakryty sklepieniem kolebkowym z lunetami, z prezbiterium przekrytym absydą. Wyposażenie kościoła pochodzi w całości z XVIII wieku, a do najcenniejszych jego przykładów należą freski pokrywają­ce sklepienie, przypisywane warsztatowi Willmanna, powstałe w 1721 roku. Obok kościoła figura świętego Jana Nepomucena.

2. Plebania z około 2 ćwierci XVIII wieku. Budynek o zwartej bryle, z naczółkowym dachem i reliktami barokowej dekoracji fasady, położony nieopodal kościoła św. Wawrzyńca