Opis produktu:

Wilec ziemniaczany (Ipomoea batatas), zwany też batatem, patatem lub słodkim ziemniakiem, jest pnączem użytkowym często spotykanym zarówno w uprawie ogrodowej, jak i bakonowej czy tarasowej. Jest chętnie stosowany do obsadzania skrzynek, doskonale kryje różnego rodzaju podpory czy ogrodzenia.  Łatwość uprawy, niezwykle dekoracyjne liście i kwiaty oraz szybkie tempo wzrostu są jego docenianymi zaletami.

Wilec ziemniaczany jest  pnączem należącym do rodziny powojowatych. Pochodzi z Ameryki Południowej i Ameryki Środkowej. Korzenie wilców, tak zwane bataty, mierzą ok. 20 cm długości. Mają najczęściej barwę czerwoną lub żółtą, są owalne i podłużne. Ich miąższ jest pomarańczowy lub żółtawy. Mają one podobne zastosowanie jak popularne ziemniaki (Solanum tuberosum), jednak są jego raczej dalszymi niż bliższymi krewnymi. Swój słodkawy smak zawdzięczają naturalnie wysokiej zawartości cukru. Ciepłolubny wilec uprawiany jest przede wszystkim w strefie tropikalnej, subtropikalnej i umiarkowanej. W Europie głównymi producentami batatów są Włochy, Hiszpania i Portugalia. Są one po ryżu, pszenicy, kukurydzy i manioku najczęściej spożywanym pokarmem.

Wilec nie jest mrozoodporny. Może dorastać do 1 m wysokości. Grube pędy są szorstko owłosione. Dekoracyjne strzałkowate liście wyrastają spiralnie na pędach. Mogą mieć różny kształt - od głęboko siecznych z różną liczbą klap do jajowatych. Osiągają od 4 do 15 cm długości i od 3 do 11 cm szerokości. Nadziemna część rośliny ścieli się bujnie na ziemi. Wilce wykształcają ozdobne dzwonkowate lub lejkowate kwiaty, które mogą mierzyć 3-7 cm długości. Zebrane są po 3-4 w kątach liści. Mogą mieć jasnoniebieską lub fioletową barwę oraz ciemniejszą gardziel. Wilce w uprawie zakwitają rzadko. Owoce również zawiązują się rzadko. Są nimi jajowate torebki, zawierające duże, ciemne nasiona. Ozdobne odmiany wilca mają zazwyczaj formą płożącą, a ich pędy mogą osiągać nawet 5 m długości.

 

Latem stanowisko powinno być słoneczne lub półcieniste. Wart jednak uważać na bardzo mocne nasłonecznienie, ponieważ powoduje ono szybką utratę wilgoci oraz może powodować poparzenia liści. Roślinę zimujemy w temperaturze 10-20°C. W zależności od temperatury opadają wszystkie liście lub tylko ich część. Nowe pojawiają się zazwyczaj w kwietniu. Wilec ziemniaczany znosi krótkotrwałe spadki temperatury do 0°C.

Latem należy zwrócić uwagę, aby podłoże było stale jednakowo wilgotne. Wilec, który wykształca duże, miękkie liście, ma pod tym względem duże wymagania. Przesuszenie gleby sprawia, że liście szybko usychają. Z drugiej strony trzeba także uważać, aby bulwy nie stały w wodzie, ponieważ zaczną gnić. Zapotrzebowanie na substancje odżywcze jest średnie. Roślinę nawozimy od marca do września co 7-10 dni nawozem wieloskładnikowym. Zimą ograniczamy podlewanie