Normal 0 21 MicrosoftInternetExplorer4

.......................................................................................................................................

WIESZAK ŁAZIENKOWY  z  XIX w.

ZABYTEK SZTUKI SZKLARSKIEJ

 Stara technika szklarska z okresu kiedy jeszcze nie potrafiono prawidłowo odgazować masy

szklanej i pozostawały w niej zainkludowane duże ilości powietrza i gazów. 

Szkło bardzo przeźroczyste.  W trakcie ciągnienia szkła w postać pręta pęcherzyki o dość

znacznych rozmiarach ( fi  1 - 3 mm) nabrały formy podłużnej i rozciągnęły się w długie,

ozdobnie błyszczące „nitki” o długości nawet do 10 cm.

Jako przedmiot jest to mocno zabytkowy, szklano – żeliwny wieszak do ręczników mocowany

zaciskami śrubowymi np. do półki w łazience.

Przy odpowiednim, nieco bocznym i silnym oświetleniu niepożądane wtrącenia pięknie skrzą się

i są bardzo efektowne.

Stan oryginalny, umyślnie nie czyszczony. Chyba są ślady mosiądzowania. Sam metal – nienaruszony,

gładki i ciemny.

Białe plamy to jakaś farba z nowszych czasów. 

Brak jakichkolwiek napisów.

Długość wieszaka ok. 50 cm.  Średnica prętów szklanych  17 mm.  Szkło dość gładkie.    

Brak części jednego z zacisków – odłamana na przestrzeni dziejów. Można próbować dorobić

na wzór drugiej strony.

XIX wiek, a może wcześniej ?  Trudno to ocenić. 

 Zainkludowane bąbelki wskazują raczej na bardzo stare i mało doskonałe metody przerobu szkła.

Wieszak jeszcze 20 - 25 lat temu był normalnie użytkowany (z zastępczym mocowaniem),

a jak opowieści pokoleniowe głoszą to przeżył w rodzinie kilkanaście przeprowadzek jeszcze

z okresu Zaborów (rejon Tarnopol).