PRZED ZŁOŻENIEM OFERTY PROSZĘ KONIECZNIE ZAPOZNAĆ SIĘ ZE STRONĄ O MNIE !!!
WYDAWCA - INSTYTUT BOTANIKI W. SZAFERA PAN KRAKÓW 2010
OPRAWA MIĘKKA
STAN BARDZO DOBRY
STRON 157
DWIE RÓWNOLEGŁE WERSJE JĘZYKOWE - ANGIELSKA I POLSKA
Praca prezentuje 61 gatunków i typowych mieszańców Oenothera występujących w Europie; ważną częśc stanowi klucz do oznaczania wszystkich taksonów. Poszczególne gatunki ułożone w porządku alfabetycznym scharakteryzowano według stałego schematu obejmującego: opis morfologiczny, rozmieszczenie ogólne i występowanie w krajach europejskich. Najważniejsze cechy morfologiczne zilustrowano według stałego schematu. Cechy ilościowe (wielkościowe) podane w kluczu dotyczą pierwszej fazy kwitnienia i owocowania, w okresie od połowy czerwca do końca lipca, po czym następuje owocowanie (przekształcanie zalążni w torebki i dojrzewanie nasion) i tworzenie - pod owocostanem osi głównej - bocznych lub nasadowych odgałęzień. W przypadku szczególnie ciepłego i wilgotnego lata roczne różyczki mogą przerastać w kwitnące pędy, co może nastąpić z końcem sierpnia i we wrześniu; jednak nasiona tych późno kwitnących roślin nie są w stanie dojrzewać jesienią.
Poza gatunkami wymienionymi w kluczu i tekście, w Europie stwierdzono występowanie innych gatunków i mieszańców opisanych w następujących krajach: O. carinthiaca Rostański (Austria; Rostański 1982); O. heiniana Teyber (Austria; Rostański & Forstner 1982); O. bulgarica D. Delipavlov (Bulgaria; Delipavlov 1998); O. ploompuui Rostański (Estonia; Rostański & Ramst 2001); O. rigirubata Renner ex Gutte & Rostański (O. ammophila × O. biennis), O. rosea L'Herit. ex Aiton, O. tetraptera Cavanilles, O. longiflora L, O. affinis Cambessedes, O. indecora Cambessedes (Portugal; Rostański 1991); O. ×purpurans Borb. (O. glazoviana (erythrosepala) × O. depressa), O. polgari Rostański (O. suaveolens × O. depressa) (Hungary; Borbas 1903; Rostański 1966);
O. britannica Rostański (O. glazioviana (erythrosepala) × O. cambrica) (United Kingdom; Rostański 1982); O. italica Rostański & Soldano, O. adriatica Soldano, O. fallacoides Soldano, O. sesitensis Soldano, O. marinellae Soldano (Italy; Rostański & Soldano 1981; Soldano 1993); and O. stucchii Soldano (Italy, Germany and France; Soldano 1993; Rostański & Meierott 2006; K. Rostański, unpubl.).
Jedynie z uprawy znane są w Europie następujące gatunki: O. acaulis Cav., O. brachycarpa A.Gray, O. flava (A.Nelson) Garrett, O. gauroides Horrem., O. linifolia Nutt., O. mollissima L., O. odorata Jacq., O. pinnatifida Nutt., O. rubricalyx Gates, O. spectabilis Hort., O.trichocalyx Nutt. ex Torr. et Gray (Rostański 2006).
Dla zilustrowania pokrojów i szczegłów morfologicznych wiesiołków (Oenothera L.) wykorzystano prywatny zbiór fotografii Krzysztofa Rostańskiego oraz największą europejską kolekcję okazów wiesiołka znajdujacą się w Zielniku Naukowym Uniwersytetu Śląskiego - (KTU - Holmgren et al. 1990; Mirek et al. 1997; por także stronę: www.ktuherbarium.us.edu.pl ) i obejmującą ok. 10 000 alegatów zielnikowych. Znaczną część zbiorów stanowią okazy zebrane osobiście i opisane przez Prof. Krzysztofa Rostańskiego. W tej liczbie znajdują się również typy nomenklatoryczne taksonów Oenothera L. rożnej rangi: 39 typów, w tym 9 holotypów.
06/12
