Jerzy Harasymowicz - Książę Krainy Łagodności, Homer Łemkowszczyzny, bard krakowskiego Zwierzyńca, to tylko niektóre z określeń poety, który debiutował wraz z pokoleniem Współczesności. Przez niektórych krytyków, m.in. przez Kazimierza Wykę, uznawany był wręcz za najznakomitszego debiutanta roku 1956. Czytelnicy znają go głównie jako twórcę liryki górskiej. Jednak Harasymowiczowskie tereny pisania, jak sam zwykł nazywać swoje kolejne fascynacje poetyckie, rozciągają się od bieszczadzko-beskidzkich pejzaży, przez pełne erotyzmu i groteskowości surrealistyczne obrazy z tomików Wieża melancholii (Kraków, 1958) i Przejęcie kopii (Kraków, 1958), aż do miejskiego folkloru z Baru na Stawach (Kraków, 1972) i barokowych wierszy poruszających tematykę szlacheckiej Polski np. Polowanie z sokołem (Kraków, 1977).

Urodził się 24 lipca 1933 r. w Puławach, zmarł 21 sierpnia 1999 r. w Krakowie. Zadebiutował w 1953 r. na łamach "Życia Literackiego". Wielkim sukcesem okazał się jego pierwszy tomik "Cuda" (1956). Był współzałożycielem grupy poetyckiej Muszyna (1957) i Barbarus (1967).

Wydał 56 tomików poetyckich w łącznym nakładzie ponad 700 tysięcy egzemplarzy (nie licząc wznowień). Jego wiersze wykorzystywano w licznych adaptacjach teatralnych oraz opracowaniach muzycznych. Tłumaczono je na język angielski, rosyjski, ukraiński, czeski i francuski.

Prochy poety zostały zgodnie z jego wolą rozrzucone nad Bieszczadami, gdzie na Przełęczy Wyżnej pod Połoniną Wetlińską - dzięki staraniom żony poety, Marii - stanął poświęcony poecie pomnik. Połączone symboliczną bramą bloki skalne, na których widnieje fragment wiersza:

W górach jest wszystko co kocham
Wszystkie wiersze są w bukach
Zawsze kiedy tam wracam
Biorą mnie klony za wnuka

Pomnik został wykonany przez Floriana Szostaka, rzeźbiarza z Nowego Żmigrodu, według projektu Piotra Potoczki z Politechniki Krakowskiej.

Jerzy Harasymowicz to niesamowite zjawisko polskiej poezji. Pisze się o nim jako poecie totalnym, który poświęcił całe życie pisaniu. Cieszy się wciąż ogromną popularnością, czego dowodem są organizowane w całej Polsce koncerty "W górach jest wszystko, co kocham", których jest patronem. Ceniony za prostotę i humor, za ujmującą wrażliwość na przyrodę, za to, że - jak pisał Mieczysław Jastrun przedstawiając w 1955 r. młodego Harasymowicza:
Czegokolwiek dotknie, czy mówi o dzieciństwie, czy o grze w szachy, o miłości, o zimie, o kotach, wszystko zaczyna świecić. Po tym właśnie poznajemy poetę (...) Wierzcie mi, Muza, siostra miłosierna poetów, położyła ręce na jego ramionach.

Jerzy Harasymowicz był wielokrotnie nagradzany.