|
Wydawnictwo - WPAK Rok - 2008 Stron - 170 Oprawa - LAKIEROWANA Format - B5
STAN - NOWA
Przedmiotem rozważań niniejszej monografii są przedstawione w sposób przekrojowy zastosowania nowoczesnych wzmacniaczy operacyjnych nazwanych tutaj ogólnie wzmacniaczami operacyjnymi wielozaciskowymi, do teoretycznej i praktycznej realizacji generatorów przebiegów sinusoidalnych zwanych oscylatorami. Przedstawione są przede wszystkim te ich struktury, które w łatwy sposób mogą być przestrajane elektronicznie, a szczególnie we współpracy ze sterującymi układami cyfrowymi. Na wstępie omówiono ogólne teoretyczne warunki powstawania drgań w układach elektrycznych, metody syntezy oscylatorów oraz wpływ elementów nieliniowych na amplitudę oscylacji. W ogólnym przypadku warunki te zależą od rzędu równania charakterystycznego opisującego układ autonomiczny jakim jest oscylator. Powszechnie stosowane są układy rzędu drugiego. Opisano algorytmizowane metody syntezy oscylatorów prowadzące do uzyskania układów o większej liczbie pętli sprzężenia zwrotnego oraz elementów aktywnych w postaci różnorodnych wzmacniaczy elektronicznych. Podstawowe z nich, opisane w rozdziale 1.3, to: metoda zmiennych stanu, metoda macierzy admitancyjnej, metoda sieci z wielu pojemności, metoda macierzy impedancyjnej oraz metoda oscylatorów dwójnikowych. Pokazano układy oscylatorów zawierające mechanizmy stabilizujące amplitudę oscylacji przez elementy nieliniowe dwójnikowe lub czwórnikowe o odpowiednich charakterystykach, a także układy o zmiennych parametrach typu automatycznej regulacji wzmocnienia. Pokazano zastosowanie do ich analizy metody funkcji opisującej. Opisane w pracy struktury oscylatorów podzielono na grupy w zależności od liczby zastosowanych w nich wzmacniaczy, na ogół jednego typu. Pokazano ich wpływ na komplikację układu, ale też na parametry otrzymanego oscylatora, a tym samym jego właściwości eksploatacyjne. Do budowy oscylatorów zastosowano wiele znanych obecnie wzmacniaczy elektronicznych pełniących rolę wzmacniaczy operacyjnych. Są to takie układy jak: prądowy WO (COA), transkonduktancyjny WO (OTA) i transrezystancyjny WO (OTRA), konwejery prądowe (CC), wzmacniacz operacyjny ze sprzężeniem prądowym (CFA) oraz czterozaciskowy nullor nieuziemiony (FTFN). Wszystkie te wzmacniacze zastosowano także w postaci o zwiększonej liczbie zacisków zewnętrznych. Pokazano układy oscylatorów o niezależnej regulacji pulsacji i warunków wzbudzenia, o uziemionych elementach biernych oraz aktywnych rezystancjach i pojemnościach.
|