Nie, nie będzie się tu poprawiać mapy nieba i mieszać znanych gwiazdozbiorów. Niech dzieci nadal odszukują w górze, tak jak kiedyś my wszyscy, zarysy Wielkiego i Małego Wozu i niech wędrując wzrokiem od skrajnych gwiazd Wielkiego Wozu, znajdują najjaśniejszą Małego - Gwiazdę Polarną; no i niech wciąż i wciąż dziwią się fikołkom wyobraźni, dla której Wozy mogą być jednocześnie Niedźwiedzicami. Chociaż, z drugiej strony, w książce tej uformowała się - ale juz w sensie przenośnym oczywiście - konstelacja faktów jaśniejących na firmamencie teatru końca XX wieku.

Książka jest bowiem przede wszystkim o teatrze - o teatrze Jerzego Grzegorzewskiego, Eugenia Barby, Włodzimierza Staniewskiego, Jerzego Jarockiego, Tadeusza Kantora, Jerzego Grotowskiego. Na pierwszym planie są tu więc utwory teatralne, ich styl - oszałamiający i ogromnie wymagający - oraz ich zawartość myślowa, myśl twórców i myśl odbiorców, schodzące się w godzinie skupienia teatralnego. Toteż w tle majaczą zarysy refleksji zbiorowej, jaką ona była - lub być mogła - w kulturze polskiej niedługo po transformacji ustrojowej 1989 roku.

Jednym z sekretów siły oddziaływania przedstawienia teatralnego, jak w ogóle większości widowisk kulturowych, jest niespotykana w innych sztukach dosłowność metafory.

To paradoks, że teatr, który był pomyślany jako metafora i bywał odsądzany od czci i wiary jako fałsz, może przywracać nas rzeczywistości i służyć do poznania prawdy - o społeczeństwie, o człowieku. Oto wielkość - małego wozu.

stron 411

wyd.
Wydawnictwo Słowo, Obraz Terytoria
2001 r.
ISBN 83[zasłonięte]88560-3

miękka okładka

stan:
bardzo dobry -