WIELKA HISTORIA ŚWIATA PÓŹNE ŚREDNIOWIECZE T 5 XIII -XV WIEK w idealnym stanie.

Autorzy:/ redakcja naukowa Krzysztof Boczkowski /, Jerzy Hauziński, Wojciech Mruk ,Wiesław Olszewski, Janusz Smoucha i in.

Wydawca: Fogra, Świat Książki, stron 744 + tabele,wykresy,mapy,ilustracje.

Tom piąty Wielkiej historii świata obejmuje dzieje powszechne XIII, XIV i 1. połowy XV w., tzn. czasy rozwiniętego i późnego średniowiecza. Wyodrębnienie wieków średnich jako epoki historycznej ma jednak uzasadnienie niemal wyłącznie w przeszłości Europy. W niewielkim stopniu da się je odnieść do dziejów Ameryki i Afryki, i to tylko w ich okresie końcowym. Schyłek średniowiecza europejskiego zbiegł się bowiem w czasie z wielkimi odkryciami geograficznymi, a te utrorowały drogę głębokim przeobrażeniom w rozwoju wyżej wymienionych kontynentów. Azja natomiast, zwłaszcza Daleki Wschód, nie mówiąc już o pozostałych częściach świata, rozwijały się samoistnie i wydarzenia europejskie miały nikły lub zgoła żaden wpływ na ich losy.
Wcześniej, tzn. w średniowieczu (przynajmniej do poł. XV w.), cywilizacja europejska rozwijała się w zupełnej izolacji od cywilizacji przedkolumbijskich obydwu Ameryk, cywilizacji środkowo- i południowoafrykańskich czy cywilizacji Dalekiego Wschodu. Wyjątek stanowiły ścisłe kontakty Europy z kręgiem kulturowym islamu (Azja Przednia, Afryka Północna) oraz dosyć efemeryczne związki z Azją Centralną w dobie inwazji mongolskich. Powyższe względy spowodowały, że w niniejszym tomie pisanym w Europie i dla Europejczyków, dzieje starego kontynentu potraktowane zostały obszerniej niż historia krajów pozaeuropejskich. W periodyzacji przyjęto też cezury istotne dla społeczności europejskich, podporządkowując im z konieczności dzieje innych kontynentów.
Cezurą wyjściową stał się przełom XII i XIII w., z którym łączą się tak ważne wydarzenia, jak np. zdobycie Konstantynopola przez krzyżowców w 1204 r., powstanie zakonów mendykanckich, triumf Kapetyngów w walce z Plantagenetami o panowanie na kontynencie (Bouvines 1214). Cezurę końcową - poł. XV w. - uzasadniają równie istotne momenty: zdobycie Konstantynopola przez Turków (1453), koniec wojny stuletniej między Francją i Anglią (1453), zjednoczenie Kościoła zachodniego po wewnętrznych schizmach (1449), a nade wszystko wynalezienie druku przez Jana Gutenberga (ok. 1450), otwierające nowe perspektywy dla rozwoju kultury piśmienniczej. Jednocześnie nabrały tempa odkrycia portugalskie na Atlantyku; towarzyszył im wspaniały rozwój włoskiej kultury renesansowej w XV wieku.