106

ok. 8,5 X 13,5, bo, brw, tylna ładna, ok. 1910?

niewielkie zagięcia

niewielkie przetarcia, przybrudzenia,

prawdopodnie zdjęcie z młodości sławnego polskiego pianisty

Pianista i kompozytor polski, ur. 26 listopada 1890 r. w Złobyczach (Wołyń), zm. 19 października 1952 r. w Białymstoku. Początkową edukację muzyczną odbył w Żytomierzu. Następnie w Kijowie był na uniwersyteckich studiach prawniczych. W 1911 r. rozpoczął studia muzyczne w Konserwatorium Moskiewskim w klasie fortepianu Konstantego Igumnowa i kompozycji Sergiusza Taniejewa. Wtedy dał się poznać jako wybitny pianista i autor kilku opublikowanych drukiem kompozycji fortepianowych. Konserwatorium ukończył w 1913 r. z tytułem „artysty wyzwolonego”. Wkrótce udał się z koncertami do Paryża i Londynu, „olśniewając słuchaczy swoją głęboką, pełną uczucia grą”. W 1914 r. na zaproszenie Józefa Hofmanna wyjechał do Stanów Zjednoczonych w celu doskonalenia swej gry pod jego kierunkiem. W 1919 r. objął klasę fortepianu w Wyższej Szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, uczył też w Konserwatorium Warszawskim (1[zasłonięte]929-19). W latach międzywojennych często występował w miastach polskich oraz na prowincji (brał udział w koncertach Organizacji Ruchu Muzycznego). Z wielkim upodobaniem grywał Andante spianato i Wielkiego poloneza Es-dur Chopina, zestawiając często ten utwór z Fantazją polską op. 10 swego autorstwa. Podczas II wojny światowej występował na tajnych koncertach oraz zajmował się pedagogiką w kontrolowanej przez hitlerowców Staatliche Musikschule in Warschau. W jednej z łapanek w Warszawie został uwięziony przez gestapo, ale po pewnym czasie go zwolniono. W 1946 r. wyjechał na tournée po Stanach Zjednoczonych. Po jednym z występów żurnalista „The Chicago Sun” napisał, że „jest jednym z najwybitniejszych muzyków polskich. Pianista rozporządza wspaniałą techniką, a utwory wymagające subtelności i poezji - wykonuje czarująco i śpiewnie. Wielhorski dał świetną interpretację Preludiów Szymanowskiego i Mazurków Chopina. Jego własne utwory posiadają dużo subtelności i wdzięku”. Po przyjeździe z USA przyjął posadę nauczyciela fortepianu ogólnego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie (dzisiaj Akademia Muzyczna im. Fryderyka Chopina). W repertuarze miał prawie wszystkie dzieła Chopina oraz wiele utworów kompozytorów polskich, które starał się popularyzować. Recitale kończył kompozycjami Chopina, twierdząc, że tylko one mogą wieńczyć występ. Najwyżej cenił swoje recitale w domu urodzenia Chopina w Żelazowej Woli. Pisał artykuły o muzyce polskiej, chcąc i w ten sposób zwrócić uwagę na jej walory. Skomponował ponad 60 opusów, na które składają się utwory symfoniczne, kameralne, wokalne (chóralne, pieśni solowe) i fortepianowe, ale niestety część z nich spłonęła podczas Powstania Warszawskiego. Dla potrzeb pedagogicznych opublikował pod swoją redakcją kilkadziesiąt utworów różnych kompozytorów. Jego uczniem był m.in. Bolesław Woytowicz.

Zobacz wszystkie moje aukcje

PONAD 1000 KSIĄŻEK
JESZCZE NIGDY NIE WYSTAWIANYCH.
SAME GORĄCE NOWOŚCI !!!
RARYTASY, RARKI,
WYNALAZKI ANTYKWARYCZNE,
NIEZWYKŁE WYKOPALISKA !
SUKCESYWNIE CO MIESIĄC. BĘDZIE W CZYM WYBIERAĆ.

SERDECZNIE ZAPRASZAM ZARÓWNO

NA AUKCJE JAK I DO SKLEPU –

DOKTOR ŻIWAGO ZAWSZE DO USŁUG.