Wielcy wodzowie: Spartakus (*)

W roku 73 przed Chrystusem Spartakus zdezerterował z armii Rzymu i został sprzedany na targu niewolników. Kilka miesięcy później, łaknąc wolności, poprowadził swoich zniewolonych towarzyszy gladiatorów do największej rebelii, z jaka kiedykolwiek musiał zmagać się Rzym. Historia Spartakusa jest jedną z najpiękniejszych epickich opowieści świata antycznego. Sfilmował ją między innymi Stanley Kubrick. Jednak to nie mit gladiatora ubarwiony przez scenarzystów, ale oparte na historycznych zapiskach prawdziwe życie Spartakusa okazuje się bardziej niezwykłe i zaskakujące, niż można by się spodziewać. Jego historia to opowieść o bohaterze mimo woli, człowieku tak charyzmatycznym, że jego towarzysze buntownicy bez wahania wybrali go na swojego przywódcę. Był człowiekiem pod którego dowództwem armia nieprzygotowanych niewolników pokonywała w jednej bitwie po drugiej uważane dotąd za niepokonane legiony rzymskie. Był żołnierzem, którego tragiczny los zawiódł wreszcie na spotkanie z jego Nemezis w postaci Marka Krassusa. Jednak, co najważniejsze, Spartakus był wojownikiem, który zagroził Rzymowi rewolucją i zdobył nieśmiertelną sławę stając się symbolem dla ludzi doświadczających ucisku na całym świecie. Sekret legendy Spartakusa jako wojownika leży w fakcie, że on, poniżany niewolnik, potrafił przeciwstawić się nierównemu, brutalnemu ładowi społecznemu i wywalczyć sobie wolność. Jego historia to historia człowieka, który uwierzył w to, co niewyobrażalne – że banda zbuntowanych niewolników mogłaby zwyciężyć z potężnym Rzymem.