W liście do córki, który być może nigdy nie zostanie jej dostarczony, kobieta daje świadectwo ostatnich dni swojego życia. Dzieli się bólem schorowanego ciała, rozczarowaniem cywilizacją białego człowieka, a także narastającym strachem przed samotnym odejściem. Eskalacja cierpienia, kwintesencja rozpadu. Wiek żelaza jest dogasającym wołaniem o miłość. To powieść zimna, śmiertelnie prawdziwa.

Stan bardzo dobry