PAWEŁ SKOTAREK I CZESŁAW SZCZECIŃSKI
WIADOMOŚCI METEOROLOGICZNE DLA LOTNIKÓW

1933 GŁÓWNA KSIĘGARNIA WOJSKOWA, str. 198, stan bdb- (lekko podniszczona okładka, pieczątka)
ISBN 

PRZEDMOWA.
Na śmigłym płatowcu pościgowym, wyposażonym w potężny silnik, może doświadczony lotnik śmiało stawiać czoło wichrom, przebijać się przez grube zwały chmur," nie troszcząc się zbytnio o prawidła meteorologj i. Inaczej" całkiem wygląda rola tych,' którzy pracują nad obroną po-' wietrzni państwa, nad zapewnieniem bezpieczeństwa żeglugi powietrznej, nad utrzymaniem regularności ha wiel-' kich szlakach handlowych. Ci muszą utrzymywać nieustanną łączność ze służbą informacyjną o pogodzie, jeśli chcą, by ich wysiłki nie poszły na marne.
Aby lotnictwo — mam na myśli tak handlowe jak i sportowe — mogło oddać należyte usługi, konieczne jest, aby personel latający oraz meteorologowie złączyli swe/ wysiłki pelem głębszego wniknięcia w tajniki splotu zja-wfsk, którego ciągłą widownią jest atmosfera.
Poniższa praca, do której mój Szanowny Kolega, p. kpt. pil. K. Zacharewicz, komendant Głównej Wojskowej Stacji Meteorologicznej, prosił mnie o napisanie przedmowy, powinna odegrać rolę łącznika między młodem pokoleniem żeglarzy powietrznych, nie wtajemniczonych jeszcze w misterja atmosfery, a urzędową służbą meteorologiczną. Napisana jasnym językiem, łatwo dostępna "dla każdego, stanowi praktyczny podręcznik, opracowany przez   pp. Pawła   Skotarka   i   Czesława   Szczecińskiego
z Głównej Wojskowej Stacji Meteorologicznej. Jestem pewny, że praca ta będzie przyjęta z radością tak w szkołach pilotażu jak i przez licznych obserwatorów, którzy pracują nad ochroną meteorologiczną żeglugi powietrznej.
Autorzy mieli bardzo szczęśliwy pomysł bogatego zobrazowania swego dzieła, co mu również pozyska wielką liczbę czytelników, ujętych swoistym urokiem lotnictwa i nauki o pogodzie. Starali się także dać bez zbytniego obciążenia naukowego tylko to, co świat naukowy już uznał za pewne. Nie trzeba bowiem zapominać, że meteorologja jest ciągle jeszcze nauką młodą, w pełni rozwoju, gdzie dużo odkryć jest do zrobienia. Dzieło mych kolegów wyróżnia się z pośród podobnych podręczników, napisanych w innych krajach, oryginalnem i nowem ujęciem, dzięki czemu będzie nietylko czytane ale i uważnie studjowane przez kandydatów na pilotów, przyswajających sobie wstępne wiadomości z meteorologji, którzy staną się nowymi przyjaciółmi tej niezmiernie ciekawej nauki.
Szeroki ogół często nie odróżnia konieczności meteorologji od jej możliwości; z tego powodu nieraz spotkać się można z pewnem pobłażliwem zdaniem o pracy i wysiłkach tej garstki ludzi, którzy wszystkie swe siły poświęcili dla rozjaśnienia zagadek, ciążących nad przewidywaniem pogody. Trzeba usunąć dużo nieporozumień, a właśnie do zadań urzędowych służb przewidywania pogody należy uprzystępnianie i wyjaśnianie szerszym warstwom społeczeństwa zjawisk, zachodzących w naszej niespokojnej atmosferze. Do każdego trzeba przemawiać innym językiem; inne wymagania stawia meteorologji rolnictwo, inne technika, inne żegluga morska a jeszcze inne żegluga powietrzna. Na tern tle należy się wystrzegać nieporozumień, wynikających z interpretowania języka codziennych komunikatów radjowych czy Innych, przeznaczonych dla niektórych z tych służb. Potrzeba było wielu, wielu lat, aby publiczność zrozumiała wymow^ słów meteorologa-synoptyka. To też cieszyć się należy, że dzięki wspólnym wysiłkom Państwowego Instytutu Meteorologicznego i Głównej Wojskowej Stacji Meteorologicznej nowe pojęcia i wyrażenia meteorologiczne zaczyna społeczeństwo należycie rozumieć. W poniższej pracy widzę przykład bezinteresownej, ciągłej pracy, która się przyczynia do tego, że służby meteorologiczne, tak cywilna jak i wojskowa, stają się coraz bardziej niezbędne dla wszystkich gałęzi życia gospodarczego państwa.
Dr. inż. JAN LUGEON Dyrektor Państwowego Instytutu Meteorologicznego
Warszawa, dnia 21 czerwca 1933 r.


SPIS  RZECZY.
OD Płk. Dypl. Inż. RAYSKIEGO
PRZEDMOWA .
WSTĘP
CZĘŚĆ I.   USTRÓJ ATMOSFERY.
Rozdział      I    Skład powietrza
Rozdział    II.   Budowa atmosfery
Rozdział   III.    Badania azotosfery
CZĘŚĆ II.    CZYNNIKI METEOROLOGICZNE I ICH POMIARY.
Rozdział IV. "Temperatura powietrza"
Rozdział     V.    Ciśnienie i gęstość
Rozdział   VI.   Ruch powietrza, czyli wiatr
Rozdział VII.    Wilgotność
Rozdział VIII    Chmury i opady
CZĘŚĆ III.   ZABURZENIA  W  ATMOSFERZE  I ICH WPŁYW NA KSZTAŁTOWANIE SIĘ POGODY.
Rozdział IX. Fronty powietrzne
Rozdział X. Niż barometryczny
Rozdział    XI.   Meteorologia synoptyczna
a)  mapy synoptyczne
b) przewidywanie pogody
CZĘŚĆ IV.    WPŁYW CZYNNIKÓW I ZJAWISK METEOROLOGICZNYCH NA KOMUNIKACJĘ POWIETRZNĄ.
Rozdział XII.   Ruch. powietrza  i  jego wpływ na statek powietrzny
Rozdział XIII.   Przejrzystość powietrza (mgły)
Rozdział XIV.   Burze
Rozdział  XV.   Ochrona meteorologiczna komunikacji powietrznej .
CZĘŚĆ V.   KLUCZE METEOROLOGICZNE I TABLICE POMOCNICZE.
Klucz lotniczo-meteorologiczny
Klucz do przekazywania prognoz
Sieć lotniczo-meteorologiczna i ostrzegawcza w Polsce.
Linje lotnicze i odcinki
Rozporządzenie o lotniczej służbie łączności i służbie meteorologicznej
Program pytań egzaminacyjnych dla kandydatów na pilotów  komunikacyjnych  i turystycznych (wiadomości podstawowe z meteorologji)
Skorowidz rzeczowy

Zapraszam na inne moje aukcje