WERONIKA HORT

(HANKA ORDONÓWNA)

 TUŁACZE DZIECI

INSTYTUT LITERACKI

BEJRUT 1948

PRZEDRUK TECHNIKĄ FOTOGRAFICZNĄ Z WYDANIA Z ROKU 1948

PAŃSTWOWY INSTYTUT WYDAWNICZY

WARSZAWA 1990

205 x 145

str.296

stan db

 Książka zaczyna się opowieścią małego Krzysztofa, jego porwaniem wprost z ulicy i zsyłką za Ural. Jego perypetie oraz perypetie jego rówieśników opisane są nieomal suchym, pozbawionym emocji językiem - tu nie ma „milusich”, „skarbeńków” itp., choć pojawia się jeden „krasnoludek”. Autorka również nie piętnuje enkawudzistów za ich metody. Najwidoczniej wychodzi z założenia, że szczere i bezpośrednie przedstawienie prawdy o losach tych tułaczych dzieci ma w sobie więcej mocy oskarżycielskiej niż najbardziej niewybredne epitety - i ma w tym miejscu rację. Ogrom nieszczęścia spadający na te niczego nierozumiejące dzieci jest tak porażający, że długo, długo po przeczytaniu ich los pozostaje w pamięci.