tytuł: Śpiąca Wenus

sygnatura: brak

malarz: nieznany

technika: olej na płótnie

wymiary: ok. 60 x 120 cm

rama: drewniana w kolorze złotym z gipsaturą

kraj: Niemcy

datowanie: XIX/XX w.

kopia, wg Giorgione

stan zachowania: po konserwacji, łatki

Oryginał Śpiącej Wenus został namalowany ok. 1[zasłonięte]508-15 przez włoskiego malarza renesansowego, Giorgione - Giorgio Barbarelli da Castel Franco, obecnie znajduje się w Dreźnie, w zbiorach Galerii Dawnych Mistrzów.

Rozpoczęte przez Giorgionego dzieło, nie zostało ukończone,  gdyż malarz zmarł przedwczesną śmiercią. Spod jego pędzla wyszła najprawdopodobniej postać kobiety oraz być może umieszczony za nią głaz. Obraz dokończył uczeń Giorgionego, Tycjan: namalował krajobraz, tkaniny oraz amorka u stóp kobiety (ten jednak uległ zatarciu na skutek upływu czasu i kolejnych konserwacji dzieła). Dzieło nosi też ślady pędzla trzeciego twórcy z późniejszego okresu.

Obraz przedstawia młodą, nagą kobietę, która lewą dłonią zakrywa łono, a głowę opiera na prawym ramieniu. Kobieta spoczywa na posłaniu z białej i czerwonej tkaniny; za nią rozpościera się szeroki krajobraz z budynkami i cytadelą ukazaną z prawej strony. U stóp kobiety pierwotnie widniał Kupidyn domalowany przez Tycjana (jego twarz i fragment ciała są wciąż widoczne w świetle podczerwonym). Postać ta stanowi klucz do interpretacji dzieła: obecność Kupidyna jednoznacznie identyfikuje śpiącą kobietę jako Wenus (choć ingerencja ta mogła nie być zgodna z pierwotnym zamysłem Giorgionego).

Przypuszcza się, że fundatorem obrazu mógł być Jeronimo Marcello, który w 1507 r. poślubił Morosinę Pisani.

Giorgione - O życiu i twórczości Giorgiona wiemy niewiele, jest jednym z najbardziej zagadkowych malarzy czasów nowożytnych. Wiadomo, że urodził się w Castelfranco Veneto i że był uczniem Giovanni Belliniego. Miał wpływ na innych malarzy z którymi się zetknął, m.in. Tycjana i Sebastiana del Piombo. Zmarł przedwcześnie w okresie zarazy.

Giorgione jest jednym z głównych przedstawicieli i twórców dojrzałego renesansowego malarstwa weneckiego, realizującym po mistrzowsku jego założenia kolorystyczne. W swoich obrazach Giorgione w nowatorski sposób  przedstawia  naturę, za pomocą układu barw o różnym natężeniu barw i różnej temperaturze. Nowatorstwo Giorgiona oprócz ujęcia krajobrazu, objawiło się w także w przedstawieniu kobiecego aktu. Na obrazie Śpiąca Wenus naga kobieta, po raz pierwszy w nowoczesnym malarstwie, stała się głównym i jedynym tematem dzieła malarskiego.

Do czasów współczesnych nie zachowały się żadne podpisane i datowane prace Giorgiona. Tworzył obrazy o tematyce religijnej, mitologicznej, portrety i alegoryczne kompozycje figuralne w pejzażu.
Autorstwo wielu dzieł Giorgiona jest sporne, przyjmuje się pogląd o istnieniu kręgu Giorgiona (tzw. giorgioneschi) złożonego z wielbicieli i naśladowców artysty. (http://pl.wikipedia.org/wiki/Giorgione)