Wegner Jacek TAKSÓWKARSKIE EPITAFIUM / II obieg

19-01-2012, 13:38
Aukcja w czasie sprawdzania była zakończona.

Cena kup teraz: 30 zł

Użytkownik RECIPAT

numer aukcji: 1998709877

Miejscowość częstochowa

Koniec: 14-01-2012 07:36:10

TAKSÓWKARSKIE EPITAFIUM

Wegner Jacek

WYDAWCA: Niezależna Oficyna WARSZAWA

ROK WYDANIA: 1986

LICZBA STRON: 92

FORMAT: 13,8 x 20 cm

OPRAWA : miękka

DRUK OFFSETOWY Z MASZYNOPISU

Był przed wielu lat wyświetlany w Polsce film „Taksówkarz”, według najlepszych wzorów hollywoodzkich - dzielny taksówkarz z Nowego Jorku, niczym szeryf z Dalekiego Zachodu, walczy z mafią. Sam rozpoczyna ten bój w obronie czci i losu zmuszonych do prostytucji młodych kobiet. Są to zmagania na śmierć i życie, toteż ukazująca je fabuła filmowa utrzymuje cały czas niezwykły dramatyzm, na tym napięciu polega owa „hollywoodzkość” tego obrazu.

„Taksówkarskie epitafium” również ukazuje walkę, lecz nie na pistolety i broń maszynową, a o... kupno benzyny, części samochodowych, zwłaszcza opon i przede wszystkim o odrobinę wolności taksówkarza i ludzi, których on przewozi. Mafią jest państwo, z którym bohater się zmagał – groźny, nietolerujące wolności osobistej i obywatelskiej, a gospodarczo tak nieudolne, że ilość paliwa samochodowego jest ograniczona w zależności od marki auta, benzynę oraz ropę sprzedaje się na kartki; kartki są zresztą na wszystkie artykuły codziennego użytku: mięso, cukier, buty, papierosy, czekoladę, a także wódkę. A jeszcze trzeba stać po nie w kolejkach. Kwitnie zatem czarny handel, gdzie wszystko co ograniczone można kupić do woli, oczywiście za ceny przekraczające zarobki większości pracujących, w tym także naszego taksówkarza. Na ulicach patrole policji, nazwanej wtedy milicją obywatelską i wojska, zatrzymują samochody, przeszukują bagażniki, legitymują pasażerów; od godziny dziesiątej wieczorem, a dla taksówkarzy od jedenastej, obowiązuje, jak podczas okupacji niemieckiej, godzina policyjna, czyli milicyjna, i nie wolno. Ludzie stają się dla siebie wilkami, kłócą się o każdy przedmiot, nieliczni w Podziemiu walczą z mafią i są albo skrycie zabijani, albo osadzani więzieniach. Bohater „Taksówkarskiego epitafium” więc przegrywa, no bo jak można wygrać z taką mafią?

A jednak niezupełnie – broni się wysłuchując wspomnień o czasach swych i dziadów czy ojców, kiedy ludzie żyli wolni... Ale jest podstawowa, pomijając rzecz jasna odmienność języków: filmowego i reporterskiego, różnica pomiędzy filmem a tą książeczką – treść filmu to fikcja, opowieść taksówkarza to prawda o rzeczywistości z lat 1981- 1989.

Wieloletni dziennikarz, dydaktyk akademicki dziennikarstwa i dziedzin okołodziennikarskich. W Instytucie Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego od 20 lat prowadzę zajęcia z podstaw warsztatu dziennikarskiego; jestem również promotorem wielu prac dyplomowych na dziennikarskim studium pomagisterskim. W Instytucie opiekowałem się też kilkoma pismami redagowanymi przez studentów dla wydawcy zewnętrznego i uniwersyteckiego. Zajmowałem się także kształceniem dziennikarzy w Ośrodku Dziennikarstwa przy Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich. Przez sześć lat prezesowałem Fundacji na rzecz Rozwoju Szkolnictwa Dziennikarskiego działającej przy Instytucie Dziennikarstwa UW. W poprzedniej dekadzie kierowałem założoną przeze mnie firmą edukacyjną Studium Polskiego Biznesu; przygotowywała ona i organizowała dla menedżerów PR, rzeczników prasowych, asystentów szefów, redaktorów reklam i folderów promocyjnych seminaria doskonalące. Kilka tysięcy uczestników tych spotkań dydaktycznych do dziś wyraża się o nich z uznaniem. W dziennikarstwie pełniłem funkcje: adiustatora, reportera, redaktora depeszowego, redaktora prowadzącego, kierownika działu kultury, sekretarza, redaktora naczelnego. Pracowałem m. in. w dziennikach „Kurier Polski”, „Exspress Wieczorny”, „Głos Pracy”, „Rzeczpospolita”, „Polska Zbrojna”, tygodnikach „Kultura”, „Tygodnik Centrum”, miesięczniku „Komunikat SARP”. A także publikowałem teksty publicystyczne w czasopismach literackich, kulturalno-społecznych i politycznych, takich jak „Więź”, „Twórczość”, „Współczesność”, „Kamena”. „Tygodnik Solidarność” (tu do dzisiaj). W TVP opracowywałem materiały przeznaczone do emisji, redagowałem również depesze agencyjne dla telewizyjnych serwisów informacyjnych. W Biurze Turystyki Zagranicznej PTTK pilotowałem w kraju i za granicą wycieczki turystów francuskich. Cztery lata byłem taksówkarzem, powstała z tego niewielka, acz ciekawa chyba książeczka wydana w latach osiemdziesiątych, w podziemnym ruchu wydawniczym. Opublikowałem też kilka książek publicystycznych, m. in. „Konwicki. Czarodziej naszego losu”, „Sternicy. Opowieść o 10 przywódcach PPR-PZPR” (dwa wydania), „Powtórki Maturzysty” „Biesy sarmackie”, „Bez świadków obrony. Historia Jerzego i Ryszarda Kowalczyków”.

/JACEK WEGNER /

Stan książki określam: dobry z plusem

W związku z licznymi pytaniami i prośbami od kupujących, informuję iż:

- nie wysyłam za pobraniem
- nie wysyłam za granicę
- numer konta bankowego lub adres (w przypadku odbioru osobistego) udostępniam dopiero po dokonaniu zakupu
- na wpłatę czekam 7 dni i w takim samym czasie od chwili wpływu pieniędzy na konto wysyłam towar
- proszę, aby zawsze potwierdzono adres do wysyłki.

Wegner Jacek TAKSÓWKARSKIE EPITAFIUM / II obieg

KOMUNIKAT!!!!!!!!!!!!!!
PRZED ZAKUPEM KONIECZNIE ZAPOZNAJ SIĘ Z REGULAMINEM NA STRONIE O MNIE