Podłożem pod system posadzek antyelektrostatycznych może być: beton, jastrych cementowy, jastrych epoksydowy. W celu przygotowania podłoża betonowego mogą być stosowane metody: mechaniczne np. czyszczenie mechaniczne, frezowanie, śrutowanie, piaskowanie, oczyszczanie płomieniowe (wypalanie) lub ręczne np. odkurzanie, szorowanie.
Ubytki, wykruszenia, pustki uzupełnić np. systemami betonu naprawczego - weber.rep 752 (Cerinol ES 4), weber.rep 753 (Cerinol ES 8) lub zaprawami na spoiwie epoksydowym np. weber.tec FM 93 (Harz FM 93), szpachlą z weber.tec EP 10 (Harz EP 10) i piasku do żywic, kierując się stanem podłoża, rodzajem i wielkością ubytków, charakterem pracy, rodzajami i wielkościami występujących obciążeń oraz parametrami wytrzymałościowymi podłoża i materiału reprofilacyjnego. Zastosowane metody przygotowania i oczyszczenia podłoża nie mogą powodować zamknięcia porów (powierzchnia podłoża nie może być zatarta na gładko). W takiej sytuacji konieczne jest uszorstnienie podłoża.
Wytrzymałość podłoża na odrywanie powinna wynosić przynajmniej 1,5 MPa. Wytrzymałość podłoża na ściskanie powinna wynosić przynajmniej 25 MPa. Podłoże powinno być suche (wilgotność masowa nie wyższa niż 4%), stabilne, czyste, bez olejów i tłuszczów. Powierzchnie gładkie, spieczone, wypolerowane lub z mleczkiem cementowym nie nadają się pod powłokę, o ile nie zostaną uprzednio przygotowane/zmatowione poprzez np. piaskowanie, frezowanie itp. Powłoki bitumiczne lub smołowe należy usunąć.
Przed nakładaniem żywicy weber.tec EP 25 W podłoże zagruntować żywicą weber.tec EP 10. Należy bezwzględnie zapoznać się z kartą techniczną żywicy stosowanej do gruntowania.

Ułożenie i rozmieszczenie miedzianych taśm przewodzących Po utwardzeniu żywicy gruntującej, na pokrytej tą powłoką powierzchni przyklejane są taśmy przewodzące ładunki elektryczne. Każde uziemienie może zebrać ładunki elektryczne z powierzchni 100 m2. Odległość pomiędzy dwoma miejscami uziemienia nie może być większa niż 10 m (o ile dokumentacja techniczna nie mówi inaczej). Miejsca montażu należy starannie oczyścić. Jeżeli odległość pomiędzy uziemieniami przekracza 10 m należy dołożyć dodatkowe uziemienie lub, jeżeli warunki na to nie pozwalają, należy je mostkować za pomocą taśmy miedzianej. Wolną końcówkę należy połączyć z głównym przewodem pierścieniem) uziemienia lub też bezpośrednio z uziemieniem. Liczba punktów odprowadzających ładunki z posadzki powinna zostać określona w dokumentacji technicznej – nie może być tych punktów jednak mniej niż 2 na jedno pomieszczenie. Czynność układania uziemienia powinna być przeprowadzona przez osobę z kwalifikacjami i uprawnieniami zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Komponenty A (żywica) i B (utwardzacz) są dostarczane w odpowiednich proporcjach gotowych do użycia. Zabrania się zmieniania tych proporcji. W przypadku pojemnika „kombi”, dno górnego stożkowego pojemnika z utwardzaczem, bez jego zdejmowania z pojemnika dolnego, należy wielokrotnie przebić stalowym przebijakiem i pozwolić, aby utwardzacz w całości wypłynął do pojemnika dolnego. Po połączeniu obu komponentów należy niezwłocznie rozpocząć mieszanie za pomocą mieszadła w wolnoobrotowej wiertarce (do 300 obr/min). Należy zwracać uwagę na dokładne wymieszanie składników przy ściankach i dnie pojemnika. Czas mieszania nie powinien być krótszy niż 5 minut i powinien doprowadzić do jednorodnej mieszaniny. Z tego też względu należy przelać mieszaninę do czystego pojemnika i ponownie ją przemieszać. Nie nakładać z naczynia dostawczego. Należy przygotować taką ilość materiału, którą można zużyć w ciągu tzw. czasu obróbki. Przed przystąpieniem do przygotowywania materiału pojemniki zdecydowanie zaleca się przechowywać przez 9-15 godzin w temperaturze wynoszącej +20°C.

Temperatura aplikacji (powietrza i podłoża) musi zawierać się w przedziale od +10°C do +30°C. Jednocześnie temperatura podłoża musi być, co najmniej o 3°C wyższa od punktu rosy. Niezwiązaną powłokę chronić przed zawilgoceniem i oddziaływaniem agresywnych mediów. Tworzenie się kondensatu na pokrywanych żywicą powierzchniach decydująco wpływa na zmniejszenie jej przyczepności do podłoża oraz późniejsze własności posadzki.

weber.tec EP 25 W rozprowadzić równomiernie za pomocą wałka tak, aby po wyschnięciu otrzymać gładką matową powierzchnię. Nie przekraczać podanego powyżej maksymalnego zużycia materiału. Po ułożeniu taśm przewodzących i położeniu weber.tec EP 25 W należy przeprowadzić kontrolę oporności upływowych. Średnia oporność nie powinna przekroczyć 106 Ω. Pomiar należy przeprowadzać wtedy, gdy odstęp między elektrodą pomiarową i przyłączem uziemiającym wynosi nie więcej niż 10 metrów. Narzędzia czyścić natychmiast po zakończeniu pracy (żywica musi być w stanie niezwiązanym) z zastosowaniem preparatu weber.sys 992 (Verduennung AX).