Pochodzenie gry warcaby nie jest dokładnie wyjaśnione. Plansze, zawierające 12 pól jasnych i 12 pól ciemnych, znaleziono w grobach królów egipskich i na etruskich malowidłach ściennych. Wzmianki o podobnej grze pochodzą także z antycznej Grecji i Rzymu. Przypuszcza się, że warcaby, mimo identycznej planszy, nie wywodzą się z gry w szachy. Obecna forma gry jest znana od około 1100 roku n.e. i zrodziła się prawdopodobnie na południu Francji lub w Hiszpanii.

W warcabach międzynarodowych każdy gracz otrzymuje 20 kamieni, zaś w warcabach klasycznych 12. Przed rozpoczęciem partii środkowe rzędy pozostały puste, a kamienie są rozkładane na najbliższych, każdemu z graczy, rzędach, na ciemnych polach. W czasie gry w warcaby rozróżniamy następujące warcaby: warcaby zwykłe i warcaby uprzywilejowane – damki.

Kamienie i damki różnią się sposobem poruszania i bicia. Przesunięcie warcaby z jednego pola na inne nazywamy ruchem. Kamień może poruszać się po przekątnej tylko do przodu na wolne pole następnej linii.