Do dworku państwa Nibków przyjeżdża kuzynka Aneta, która ma zastąpić Zosi i Amelce matkę, która niedawno zmarła. Dyapanazy informuje ją, że jego żona "po prostu" zmarła, oraz że nie życzy sobie rozmawiania na jej temat. Młodą kobietę dziwi zachowanie jej nowych podopiecznych- nie noszą żałobnych strojów po Anastazji, uważając, że nie życzyłaby sobie tego. Okazuje się, że dziewczynki traktowały rodzicielkę niczym dużą lalkę, a po jej śmierci postanowiły nigdy więcej nie bawić się zabawkami. Jedna z dziewczynek zakopała wszystkie lalki w ogródku i pozostają tam do tej pory. Dziewczynkom nie podoba się Aneta, uważają, że jest głupia. Postanawiają wieczorem zabawić się w seans spirytystyczny, do którego przyłącza się Jęzory Pasiukowski- poeta, który po śmierci Anastazji (swojej kochanki) z rozpaczy nie napisał ani jednego wiersza. W trakcie seansu pojawia się Widmo kobiety. Pomimo, że wszyscy je widzą nikt się nie lęka, wręcz przeciwnie- traktują jak normalnego, żywego człowieka. Widmo Anastazji oznajmia, że nie została zamordowana, lecz umarła na raka wątroby. Jej córki są zdziwione, pamiętają, że matka nawet przed śmiercią bawiła się z nimi i nigdy nie wyglądała jak osoba cierpiąca na ciężką chorobę. Duch z radością zapowiada, że niedługo w domu zaczną dziać się dziwne rzeczy. Dyapanazy przestawia Anecie Jęzorego jako kochanka swojej zmarłej żony, jednak duch zaprzecza stwierdzając, że jej kochankiem był Kozdroń. Poeta nie rozumie, dlaczego ukochana nie pamięta ich spotkań. Pojawia się Kozdroń, który jako jedyny jest przerażony widokiem półprzezroczystej postaci i stanowczo zaprzecza żeby był jej kochankiem. Scenę przerywa Maszejko wiadomością "wszystkie suki zborsuczyły się dziś", po czym podchodzi do Anastazji i całuje ją w dłoń. Kozdroń dostaje ataku epilepsji po tym jak, Widmo oznajmia, Nibkowi, że Maszejko ułatwiał im spotkania. Nibek nie wierzy, jest przekonany, że to Jęzory był kochankiem Anastazji.