|
Miasto Opatów podług miejscowych źródeł i podań
opisał ks. Władysław Fudalewski
K.S.T., Prałat Kollegiaty Opatów, Dziekan Dekanatu
Warszawa 1895.
Reprint wydania książki, która jest doskonałym kompendium wiedzy na temat historii Opatowa
od chwili jego powstania do końca XIX wieku.
Opatów 2006, wydano z okazji jubileuszu 800-lecia Kapituły Kolegiackiej w Opatowie.
Oprawa miękka kart., 20 cm, s. 120.
Z wprowadzenia:
"Dzieje Opatowa, a także zamieszkujących je na przestrzeni wieków pokoleń, wpisują się w historię naszej Ojczyzny, także w dzieje najstarszego zabytku miasta - Kolegiaty św. Marcina.
Odkrywaniem bogatej przeszłości średniowiecznej świątyni, jak również dziejów Opatowa, pasjonowało się wielu znamienitych historyków i miłośników miasta. Jednym z nich był Władysław Fudalewski - kapłan Diecezji Sandomierskiej.
Urodzony 12 czerwca 1840 r. w Skępem, wykształcony w sandomierskiej szkole średniej i Seminarium Duchownym oraz w Akademii Duchownej w Warszawie, święcenia kapłańskie przyjął w 1862 roku. Po ukończeniu studiów ze stopniem kandydata świętej teologii, został wikariuszem przy katedrze w Sandomierzu, profesorem Pisma św. w Seminarium Duchownym i notariuszem w konsystorzu. Kolejnym jego kościelnym awansom sprzeciwiła się zaborcza administracja rosyjska.
Od 1868 r. pracował w duszpasterstwie diecezjalnym jako proboszcz w Malicach, od 1877 jako administrator parafii w Wojciechowicach (Mikułowicach), w latach 1884 - 1886 był profesorem seminaryjnym homiletyki. W 1886 r. został członkiem Kapituły Kolegiackiej w Opatowie, a wkrótce jej dziekanem. Przyczynił się wówczas do restauracji Kolegiaty. Troszczył się nie tylko o piękno świątyni, ale również o gorliwe i godne sprawowanie w niej kultu Bożego. W 1896 r. objął probostwo w Kunowie, następnie w Solcu, a w 1910 r. w Bałtowie, gdzie 5 grudnia 1918 r. zmarł tragicznie. Został pochowany na cmentarzu w Kunowie.
Ks. Fudalewski wsławił się zakładaniem szkół, szerzeniem kultury rolnej i oświaty wśród chłopów. Za zasługi dla Kościoła otrzymał godność prałata papieskiego.
Szerokie zainteresowania oraz nieustanne samokształcenie znalazły oddźwięk w jego licznych publikacjach książkowych, m.in. "O św. Piotrze i pierwszych latach Kościoła Bożego na ziemi" (1879), "O św. Pawle i dalszym rozszerzaniu się Kościoła Bożego na ziemi" (1881), "O św. Marcinie biskupie" (1884), "Kwiaty ozdobą naszych kościołów" (1885), "Krótki wykład katechizmowy o chrzcie św. dla rodziców chrześcijańskich" (1890), "Kunów nad Kamienną w powiecie opatowskim guberni radomskiej" (1890), "Mowy przygodne jako pamiątka dla okolicy" (1891), "Miasto Opatów podług miejscowych źródeł i podań" (1895), "Proboszcz" (1900) oraz prasowych w "Dzwonku Częstochowskim", "Przeglądzie Katolickim", a także w "Encyklopedii Kościelnej" pod redakcją ks. M. Nowodworskiego. Wiele pism, w tym dotyczących Opatowa, pozostało w rękopisach, przechowywanych do dzisiaj w archiwach sandomierskich i krakowskich".
Opatów, świętokrzyskie, kolegiata opatowska, kielecczyzna
|
