Autorzy rozmawiają o przymiotach duchowych, Bogu, sumieniu, o Żydach i Polakach w czasach wojny i pokoju. Ta książka to zarówno świadectwo wiary, hołd złożony wartościom tożsamym dla obu kultur i religii, jak i zaproszenie do uczestnictwa w niezwykle osobistej wręcz intymnej rozmowie o życiu. „Wolę ludzi, którzy patrzą sercem na drugiego człowieka, myślą sercem, niż takich czystych intelektualistów. […] Mogą być ludzie niewykształceni, bardzo prości, którzy tak naprawdę są bliżej drugiego człowieka, bliżej Boga”.

„Skrzypce są instrumentem muzycznym żydowskim, bo skrzypce można było wziąć pod rękę i uciec. Żydzi przyjeżdżający teraz z Rosji - jak ktoś nie wychodzi z samolotu ze skrzypcami, to znaczy, że ma w bagażu fortepian”.